Zgubiłem babcię w supermarkecie recenzja

Poznajcie najbardziej szaloną babcię wszechczasów!
.
11-letni Harry od lat marzy o psie. Jego mama po dotychczasowych doświadczeniach syna ze zwierzętami, nie wykazuje jednak chęci kupienia pupila. Wymyśla za to system psich punktów i jeżeli Harry zdobędzie ich 500, to dostanie wymarzonego zwierzaka.

Na horyzoncie pojawia się możliwość zdobycia aż 50 punktów, no kto by nie skorzystał prawda? Wystarczy TYLKO zająć się babcią, zabrać ją na zakupy, do fryzjera i szczęśliwie doprowadzić na galę rozdania nagród Złotej Rolki. Mini bowiem jest królową branży toaletowej, a na gali ma odebrać nagrodę za życiowe dokonania. Co może pójść nie tak? Okazuje się, że wszystko!

Mini to totalne przeciwieństwo babci z naszych wyobrażeń. To niezwykła staruszka poruszająca się niczym pendolino, o szalonych pomysłach, skrytych marzeniach i uzależnieniu od cukierków Toffi, po których robi się dziwna. Łamiąc wszelkie zasady, jeździ po mieście wózkiem widłowym, kradnie cukierki w supermarkecie, farbuje włosy na kolor niebiańskiej lawendy, a nawet ma etat ratowniczki na pobliskim basenie!

Harry ma nie spuszczać oka z babci, tymczasem gubi ją zaraz po wyjściu z domu. Mini pokazuje, kto tu rządzi i nieumyślnie pakuje wnuka w tarapaty.

Czy Harry zdobędzie psie punkty, a babcią złotą statuetkę? To już musicie doczytać sami.
.
Na boga przepysznych gofrów jakaż to jest genialna książka! Doprawdy nie mam pojęcia, dlaczego tak długo kazałam jej czekać na półce...
Mimo aż 304 stron już po chwili zamykacie tylną okładkę, kończąc książkę. Akcja pędzi szybko niczym Mini! Doskonały humor oraz komiczne sytuacje, w jakie pakuje się Harry, doprowadzają do wybuchów śmiechu. Bohaterowie dają się lubić od pierwszych stron, co zdecydowanie pomaga wciągnąć czytelnika w fabułę.
Oprócz dobrego humoru autor łamie stereotyp o starszych osobach. Udowadnia, że starsi ludzie nadal mają marzenia, jak i prawo do decydowania o sobie. Poza tym ta historia jest świetnym przykładem, że warto pamiętać o staruszkach i wspólnie z nimi przeżywać przygody.

PS. Wiecie, czym różni się kangur od walabii?