W drodze na Hokkaido recenzja

Will Ferguson to Kanadyjczyk ( Nie Amerykanin! Zapamiętajcie, bo inaczej autor strzeli focha), który uczy w Japonii języka angielskiego. Pewnego dnia po pijaku zakłada się z kolegami z pracy, że jako pierwszy obcokrajowiec przejedzie cały kraj wyłącznie autostopem. Chcąc nie chcąc, musi się podjąć tego wyzwania i wyrusza w trasę. Postanawia podążać śladem frontu kwitnienia kwiatów wiśni- bowiem to zjawisko w Japonii jest wielkim fenomenem i swoistym świętem, obchodzących chyba przez wszystkich Japończyków.
Byłam bardzo ciekawa tej książki, ponieważ Japonia zawsze bardzo mnie interesowała i mam nadzieję, że kiedyś uda mi się spełnić moje marzenie, żeby tam pojechać (póki co, zostaje mi jedynie literacka podróż). Autor już na samym początku zapowiada, że przez podróż autostopem, chciał pokazać Japonię od całkiem innej strony. Podróżuje przez mało znane miasta, ma bezpośrednią styczność z mieszkańcami. I to jest podstawa do bardzo ciekawej i intrygującej powieści podróżniczej. Wszystko jednak psuje postać autora. Odniosłam wrażenie, że Ferguson na siłę próbuje być śmieszny, wyszło jednak żałośnie i wręcz irytująco. Autor przedstawia Japonię w jednym świetle- jako kraj, gdzie wszyscy z góry są rasistami, ksenofobami, pracoholikami i oczywiście świrusami o chorych zainteresowaniach, tym samym potwierdzając chyba wszystkie możliwe stereotypy o Japończykach. Sam zaś ma wyjątkowo roszczeniową postawę ( jestem obcokrajowcem, więc mi się należy), a jak coś nie idzie po jego myśli to wyłącznie dlatego, że mieszkańcy nienawidzą ludzi innych nacji, a nie ma z tym nic wspólnego, że po prostu zachowuje się jak buc. Gdyby mnie potraktował tak jak wiele z tych osób, które zgodziły się go podwieźć ( a Ferguson najczęściej bezczelnie ich wyśmiewa i obraża), to po prostu wysadziłabym go na środku drogi i jeszcze sprzedała kopniaka na zdrowie. Między chamskimi uwagami autora, można zauważyć, że był traktowany głównie z szacunkiem, co o zbywa jeszcze większym buractwem, twierdząc, że Japończycy to tchórze, bo nie potrafią mu powiedzieć prosto w twarz, co o nim myślą. Na dodatek ciągle im wypomina, że jest Kanadyjczykiem i jak śmią brać go za Amerykanina. Odniosłam wrażenie, że chociaż autor mieszkał kilka lat w tym kraju, to kompletnie nie próbuje zrozumieć japońskiej kultury i ludzi tam mieszkających, więc totalnie nie rozumiem powstania tej książki. 
"W drodze na Hokkaido" mogłoby być naprawdę pasjonującą lekturą o kraju kwitnącej wiśni, wszystko jednak psuje prostacki humor i buractwo autora. Jedynym plusem, że faktycznie dowiedziałam się kilka nowych rzeczy, ukrytych gdzieś między żenującymi żarcikami Fergusona. Osobiście nie polecam, a sama na pewno nie sięgnę po nic co ten pan napisał.