Olga recenzja

Autor wspaniałego 'Lektora' opisał historię życia tytułowej Olgi, niemieckiej kobiety urodzonej chyba jeszcze w XIX wieku, która przeżyła dwie wojny światowe i dożyła lat siedemdziesiątych. Ta zdolna dziewczyna z ubogiego domu zdobywa wielkim wysiłkiem wykształcenie i zostaje nauczycielką w Prusach, jej narzeczonym jest Herbert, żołnierz i podróżnik pochodzący z bogatego domu. Młodzi pragną się pobrać, ale rodzina Herberta nie chce o tym słyszeć; grożą, że go wydziedziczą. Herberta nosi po świecie, z jednej wyprawy nie wraca i Olga zostaje sama, prowadzi dosyć monotonne życie, również monotonnie opisane, no deczko nudne to niestety.

W drugiej części książki życie bohaterki jest opisane przez narratora, młodego chłopca z rodziny, dla której Olga szyje; zaprzyjaźnia się ona z chłopakiem. To nadal bardzo spokojny i monotonny żywot, oboje głównie milczą ze sobą: „Dobrze być z kimś blisko, lecz nie musieć się przy tym narzucać ani zabawiać go rozmową. Ale to nie jest coś, co jedni potrafią, a drudzy nie, co jednych łączy, a drugich dzieli. Milczenia można się nauczyć – razem z czekaniem, które do niego należy.”

To piękna, wysmakowana proza, bo Schlink pisać umie, ale podczas lektury miałem wrażenie banalności i miałkości. Oczywiście na pozór monotonne i nudne życie może w rzeczywistości być bardzo ciekawe i bogate, vide 'Mam na imię Lucy' Strout, ale tak się nie dzieje pod piórem Schlinka. Sam narrator mówi: „No cóż, jestem po prostu tylko przeciętnym człowiekiem wiodącym przeciętne życie. Nie dokonałem niczego wielkiego.”

Ciekawie i wzruszająco zaczyna być dopiero w ostatniej, trzeciej części książki, kiedy to narrator odkrywa listy Olgi do Herberta, które nigdy nie dotarły do adresata. Mamy w nich pięknie wyrażoną miłość, która nigdy nie wygasła, mamy ujawnione tajemnice rodzinne, tak, trzecia część jest dobra, ale przychodzi za późno, to niestety nie ratuje książki.

W sumie rozczarowanie, po Schlinku spodziewałem się czegoś więcej, ale bardzo możliwe, że jest to autor jednej powieści...