Atlas chmur recenzja

"Atlas chmur" to książka, o której zrobiło się głośno dzięki tegorocznemu przeniesieniu jej na ekrany kinowe. Jeszcze przed premierą Weronika (koleżanka z pracy) pochwaliła się swoim egzemplarzem. Potem opowiadała o emocjach związanych z czytaniem kolejnych partii książki. No i już wiedziałam - muszę ją przeczytać.

Książka składa się z sześciu opowieści, każda z nich jest osobną częścią, akcja każdej z nich rozgrywa się w innym czasie: od XIX wieku do przyszłości. Pierwsza część opowiada o losach Adama Ewinga, notariusza, który w 1850 roku odbywał podróż przez Pacyfik. Później poznajemy młodego kompozytora z problemami - Roberta Frobishera. Po tym jak został wydziedziczony, zarabia jako osobisty sekretarz znanego kompozytora. Jego opowieść jest zapisana w formie listów do przyjaciela - Rufusa. Kalifornijskie klimaty towarzyszyć nam będą w historii dziennikarki Luisy, która próbując dociec prawdy, wpląta się w niebezpieczną aferę. W czwartej części towarzyszymy Timothy'emu Cavendishowi w ucieczce przed mafią, która zresztą kończy się w niespodziewany sposób. Sonmi-451 to kolejna bohaterka dzieła Mitchell'a, dość specyficzna, bo jest to genetycznie zmodyfikowany klon, który pracuje w restauracji.
A kiedy już przebrnęliśmy przez morza oraz oceany czasu i przestrzeni docieramy do Zachariasza - chłopaka z wysp Pacyfiku...

To jego historia zostaje nam opowiedziana przez autora w całości. Wszystkie poprzednie zostały przerwane, by rozbudzić w nas ciekawość i zasiać ziarno niepewności. Dopiero po części szóstej autor powraca do pozostałych bohaterów, by dokończyć nam opowieści o nich. Dopiero wtedy wszystko zaczyna się wyjaśniać a szczegóły łączące poszczególne części stają się bardziej wyraziste i nabierają kształtu. W tych zakończeniach znajdujemy rozwiązania wcześniejszych znaków zapytania, które pojawiały się w naszych czytelniczych głowach.


Prawda o "Atlasie chmur" jest taka: każdy musi być do tej książki przygotowany i przekonany. Nie jest to książka dla każdego. Jeśli liczycie na łatwą i lekką lekturę nie sięgajcie po nią. Tu trzeba wysilić umysł, dać się zmusić do refleksji, wczuć się w poszczególne style pisarskie oraz w wielopłaszczyznowość.