Asiunia recenzja

"Asiunia" Joanny Papuzińskiej została wydana po raz pierwszy w 2011 roku. Uzyskała wiele książkowych nagród, a od kilku lat jest również w kanonie lektur szkolnym klas I-III.

To druga, po „Wszystkie moje mamy” R. Piątkowskiej, książka dla dzieci z cyklu: Wojny dorosłych – historie dzieci.
Joanna Papuzińska pokazuje bez uników, przekłamań, bez grania na emocjach. Autorka sięga do swoich wspomnień i prostym językiem dziecka, w sposób wyważony pokazuje, co oznacza wojna dla kilkuletniej dziewczynki, jak zmienia świat dziecka i rozumienie tego świata. Książka prowokuje dziecko do zadawania pytań.
Polecam ją do wspólnego czytania z dzieckiem aby móc wytłumaczyć trudne tematy dotyczące wojny.

Historia małej Asiuni, dla której wojna zaczęła się tuż po jej piątych urodzinach, gdy pewnej nocy znikła mama i cały dom. Trzeba było iść spać do cudzego domu, gdzie zamiast mamy była obca pani, obce meble i trzeba było pić mleko z cudzego kubeczka, zamiast z tego co zawsze. Asiunia bardzo uważnie obserwuje świat i stara się jak najwięcej zrozumieć, choć przecież dla tak małej dziewczynki jest to strasznie trudne.

"- O przed wojną... - mówiła babcia - to było inne życie. Ale ja nie znałam żadnej przedwojny, bo jeszcze mnie wtedy nie było na świecie. Ale tak naprawdę nie znałam też wojny, była sobie gdzieś daleko, "na froncie" - jak się mówiło, była też na ulicach, w postaci żołnierzy, którzy chodzili, tupali butami i mogli do ludzi strzelać i łapać ich do samochodów. Ale do domu dotychczas nie wchodziła. Teraz się okazało, że wojna może nie tylko przyjść do domu, ale nawet go zabrać".
Wojenna historia małej Joanny zaczyna się od aresztowania mamy w 1944 roku. Dziewczynka ma pięć lat. Była zbyt mała, żeby pamiętać to, co działo się wcześniej. Zapewniający bezpieczeństwo dom rodzinny, a następnie nagły jego brak. Takie są wojenne wspomnienia pięciolatki. Potem jest już tylko tułaczka dziewczynki oraz rodzeństwa po domach różnych krewnych i znajomych rodziny. Strach, zimno, głód, a do tego obce miejsca i często nieznajomi ludzie. Nikomu nie jest łatwo odnaleźć się w takiej sytuacji. A dziecku szczególnie trudno.