Herbaciany sztorm recenzja

"Herbaciany sztorm" to jedna z tych książek, która chodziła za mną od momentu kiedy została wydana już za granicą.

A wy macie taki tytuł, który ostatnio was prześladuje?

Reklama - nowe strony

Arthie podobnie jak Kaz z "szóstki wron" to bohaterka niezależna, silna i przede wszystkim walczące o swoje. Gdzie tak naprawdę na starcie miała dużo trudniej od innych. Otworzyła swoją herbaciarnię, która w nocy jest pijalnia krwi dla wampirów, oczywiście jest to nie legalny przybytek i ona bardzo mocno pilnuje tej tajemnicy. Opatentowali już nawet składanie całej pijalni do poziomu herbaciarni w kilka minut tak, żeby straże nie mogły ich przyłapać.

Jest to historia przede wszystkim dobra. Mamy tutaj motyw rodziny nie z krwi, którą tworzą różne przypadkowe osoby. Mamy też okradanie bardzo wpływowego człowieka właśnie podobnie jak bohaterowie z "szóstki wron".

Tak nawiązuje cały czas do książki Bardugo, ponieważ ja widziałam bardzo dużą inspirację tą pozycją, ale chyba właśnie dlatego czytało mi się tak dobrze.

Bohaterowie bardzo dobrze wykreowani. Fabularnie wszystko ładnie ze sobą zagrało. Bardzo dużo tajemnic i ciekawe rozwiązania konfliktów. Też to na co ja bardzo zwróciłam uwagę, to fakt jak ci bohaterowie musieli być sprytni i jak musieli się dostosować do panujących zasad. Można ich porównać do Szczurów z kanału. I trochę tak zostali opisani jako taki margines, który żyje na pograniczu i wyjadam resztki po panach. Jednak oni buntują się przeciwko temu i wychodzi im to na dobre pomimo tego, że droga do osiągnięcia celu jest bardzo ciężka.

I jak domyślamy się po wydawnictwie, jest to bardzo ładnie wydane romantasy, które ja oceniłam na 5⭐️.

I to nie tak, że ja nie widzę minusów tej historii, jest ich kilka. Między innymi budowanie relacji, dialogi czy chociażby budowanie napięcia, które sięga zenitu po to, tylko żeby oklapło. Ale ja potrzebowałam tej historii w swoim życiu i bawiłam się bardzo dobrze. Bohaterowie potrafili mnie zainteresować swoją historią i wciągnąć mnie do swojego świata tak, że realnie czułam się częścią tego.