Arabska zdrajczyni recenzja

" Dobrego człowieka nic nie jest w stanie zepsuć." (str.438)

Jest to 15 część " Sagi orientalnej". Akcja powieści toczy się w krajach Bliskiego Wschodu. W niektórych toczy się wojna domowa, inne dotknięte są klęską humanitarną czy bombardowaniem. W życiu kobiet Salimich jak zwykle wiele się dzieje. Tu nic nie jest proste ani szablonowe. Zawsze pakują się w kłopoty podejmując nieprzemyślane decyzje. Wychodząc z jednych opresji wpadają w drugie. Zawsze zdarza się im coś nieprzewidywalnego. Łączy je miłość, dzieli nieokiełznany charakter. W jednej chwili są gotowe wydrapać komuś oczy po to by po chwili paść sobie w ramiona.

Dorota cierpi na nieuleczalną chorobę i trafia na leczenie do byłej kochanki męża. Z czasem między kobietami rodzi się przyjacielska więź, która po czasie zostaje na zawsze zerwana. Marysia i Daria początkowo odnajduję się w nowych związkach, są szczęśliwe. Lecz z upływem czasu nabierają wątpliwości co do wyboru swoich partnerów. Daria postanawia włączyć się w działalność charytatywną wspomagając dzieci w Jemenie. Odwiedza ten kraj. To co tam zastała przerosło jej wyobrażenie.

Nadia córka Marysi i Hamida od najmłodszych lat musiała radzić sobie sama. Wychowywana przez babcię, bo rodzice ciągle brali udział w różnych misjach. Jej celem była walka z islamskim terroryzmem.
Początkowe rozdziały powieści są poświęcone są członkom rodziny Salimich i Goldmanów. Przybliżeniem ich przeszłości i nawiązaniem do teraźniejszości. Poznajemy też historię lekarki Wardy, która mimo wielu przeciwności i przeszkód doszła dzięki uporowi i wytrwałości do szanowanej pozycji, uwalniając się od męża alkoholika, narkomana i dziwkarza.

Obserwujemy jak powoli zmieniają się prawa i pozycja kobiet w Arabii Saudyjskiej na ich korzyść. Mimo iż nadal otacza je mur zakazów i nakazów, potrafią go obejść.
Konflikt między Palestyńczykami a Izraelitami trwa w umysłach starszego pokolenia. Młodsze pragnie zjednoczenia i pokoju. W izraelskich więzieniach siedziało wiele palestyńskich kobiet, jak również nieletni, często niewinnie skazani.
Autorka przybliża nam kulturę żydowską i arabską ich zwyczaje i obyczaje.

Dużo miejsca poświeciła ortodoksyjnych Żydom, jako że jeden z jego przedstawicieli zasilił kręgi rodziny Goldmanów.
Poznajemy losy kolejnego pokolenia obu rodzin. Ich życie nie jest nudne. Obfituje w niespodzianki, niebezpieczeństwa, radości i smutki. Musieli dokonywać wyborów, które nie zawsze były w smak innym.
Córki i wnuczka Doroty odziedziczyły po niej wredny charakter. Wszystkie były uparte, łatwo wpadające w szał i wybuchowe. Jednak od kłótni szybko dochodziły do porozumienia i zgody. Wszystkie działały w trybie szybkim, a wszelkie opóźnienia wyprowadzały je z równowagi. Często podejmowały nieprzemyślane decyzje narażając się na kłopoty. Nie brakuje tu mrożących krew w żyłach sytuacji, pochłaniającej wiele ofiar.