Jabłko Apolejki recenzja

Książki z Kory ciągle mnie zaskakują swoją odmiennością i tym, że są takie "prawdziwe". Po książce "Jabłko Apolejki" oczekiwałam leciutkiej, odprężającej, na długo nie zostającej w pamięci lektury, ale myliłam się. Bo Kora wydaje książki, które choć krótkie, to wszystko świetnie, zwięźle przekazują. "Jabłko Apolejki" jest to książka o znajdowaniu miejsca w nowym miejscu.

Kasia jest najstarsza z rodzeństwa, chodzi do klasy maturalnej. Z początku jest jej się trudno odnaleźć w nowym miejscu, ale jest na tyle dojrzała, że rozumie trudną sytuację w rodzinie. Ola żyje w swoim dziecięcym świecie i boi się tego co ludzie pomyślą o jej autystycznym bracie. Niektórzy są wyrozumiali, a z niektórymi jest gorzej. Ludzie boją się nowych rzeczy. Matka dziewcząt jest zabiegana i momentami traci cierpliwość do autystycznego syna, z którym nie potrafi sobie poradzić. Ale znajduje się pewien miły chłopak, który chce pomóc. Tylko czy uda mu się to? Czy w rodzinie Kasi zapanuje spokój? Dziewczyna marzy o tym, aby jej ojciec się odnalazł. Wtedy wszystko byłoby prostsze. Ale czy tak się stanie?

"Braciszek świr, ojciec nieznany, babka wariatka, Olka psychopatka"*

Czasami dzieciom jest się bardzo trudno przyzwyczaić do nowego miejsca. Tym bardziej jeśli w rodzinie kogoś brakuje, lub gdy ktoś jest chory. Często nie rozumieją zachowań innych dzieci. Najmłodszym jest najtrudniej, a dzieci potrafią być dla siebie okropne. Niestety. Poznajemy tą historię dzięki małej Oli i dużej Kasi :)



Ja tej książki nie czytałam ja ją połknęłam. Zanim się obejrzałam już byłam na ostatniej stronie : ) Bardzo wciąga, a zarazem jest przyjemną lekturą. Naprawdę nie spodziewałam się, że tak się wciągnę w powieść o życiu, tu nic nie jest zmyślone. Takie sytuacje ciągle się zdarzają, ale ludzie często ich nie widzą, albo po prostu nie chcą ich widzieć.

Beata Wróblewska napisała po prostu świetną książkę, podczas której czytania ani przez chwilę nie czułam się znużona. Otrzymała nagrodę za trzecie miejsce w konkursie literackim im. Astrid Lindgren. Zasłużyła na nią. Łączy w sobie wszystko co dobre w książce: dobrą młodzieżówkę, ciuteńkę romansu, trudne sprawy i dorastanie. Polecam ją wszystkim młodym i tym starszym jest to książka warta przeczytania.