Anioł na śniegu recenzja

       Ostatnie tygodnie grudnia były nieco zabiegane. Świąteczna gorączka oraz zbliżający się Sylwester to czas nieustannego pośpiechu, w którym najczęściej zapominamy o tym, co najważniejsze. Rodzina, przyjaciele i wspólnie spędzony czas w tej magicznej atmosferze, bo święta to odpowiedni moment na przemyślenia i pojednanie. Wielu autorów co roku wydaje liczne powieści w świątecznym klimacie, pełne ciepła, miłości i wzajemnego zrozumienia. Jedną z takich książek jest "Anioł na śniegu" Joanny Szarańskiej, która towarzyszyła mi w ostatnich dniach grudnia.




      To powieść o magii bliskości i sile dobroci. Jej bohaterzy już za kilka dni zasiądą do wigilijnych stołów, wspólnie będą śpiewać kolędy, ciesząc się Bożym Narodzeniem. Pięknie przystrojone okna, udekorowane choinki, świecące lampki i cała masa prezentów. Wszystko zaplanowane z lekkim wyprzedzeniem. Niestety, wystarczy, że niespodziewanie zabraknie jedne z tych rzeczy i cała magia odpływa w siną dal. Przypadkowe wydarzenie, niezapowiedziani gości lub skradziona choinka- tak niewiele potrzeba, by cud narodzin Chrystusa przestał mieć jakiekolwiek znaczenie. Nasi bohaterowie muszą ponownie odkryć tę świąteczną moc. Moc pojednania, przebaczenia, zrozumienia, a przede wszystkim ogromną siłę miłości. Miłości, którą może dać nam rodzina, przyjaciele lub całkowicie obca osoba.

      "Anioł na śniegu" to moja trzecia książka w tym specyficznym klimacie, i niestety najsłabsza. Ta lektura jest zbyt przesłodzona, całkowicie przewidywalna i niezmiernie monotonna. Opisane w niej historie kilku bohaterów były mało ciekawe, powierzchowne i bez jakiegokolwiek tempa. Bardziej preferuję, gdy autor przedstawia życie z szerszej perspektywy jednej bądź dwóch postaci, ponieważ mogę całkowicie zagłębić się w ich losy. Losy pełne ekscytujących sytuacji, frapujących relacji społeczno- obyczajowych, trudnych dylematów i niezwykłych przeżyć. Tutaj natomiast był taki trochę Misz-Masz, wszystko i nic. Krótkie urywki z życia każdego bohatera, które bardzo szybko się zmieniały i wprowadzały lekki chaos.

     Podsumowując, "Anioł na śniegu" Joanny Szarańskiej bardzo mnie rozczarował. Oczekiwała lekkiej i przyjemnej lektury, pełnej magicznej i ciepłej atmosfery, gdzie całym sercem towarzyszyłabym jej bohaterom w ich przeżyciach. A tak skakałam z kwiatka na kwiatek, z postaci do postaci. Trochę tu, trochę tam i to bardzo ogólnie. Rzadko zdarza mi się czuć ogromną ulgę i radość z faktu, że to już ostatnia strona, a tak było w tym przypadku. Niestety, jest to raczej ostatnia książka w świątecznym klimacie, jaką przeczytałam, bo to zdecydowanie nie moje gusta.