Anioł na śniegu recenzja

Druga część świątecznej trylogii jest utrzymana w tej samej konwencji i klimacie jak część pierwsza, ale pojawia się dodatkowa bohaterka – pani detektyw, która w pierwszej części odgrywała dużo mniejszą rolę niż tutaj.

Ponownie cały obraz przygotowań do świąt jest utkany z opowieści kilku głównych bohaterów, z  których każdy ma inne problemy i inne marzenia. Elementem wspólnym dla wszystkich mieszkańców kamienicy jest kradzież choinki, która rosła na podwórku i przy której miało się odbyć świąteczne spotkanie oraz poszukiwanie autora tego zuchwałego czynu. Na końcu powieści dowiemy się skąd wzięła się ta choinka i dokąd została zabrana i  dla mnie obie te historie są najbardziej wzruszającymi elementami książki.

W poprzedniej części miałam zastrzeżenia co do wiarygodności niektórych postaci i tym razem też nie mogę się do nich przekonać – mam na myśli Zuzannę i Kajetana  (zwłaszcza Kajetana) i ich postępowanie, które bardziej pasowałoby do pięciolatków niż dorosłych ludzi. Nie będę jednak bardzo marudzić, bo to książka świąteczna i musi być trochę słodyczy i świątecznej magii i właśnie to zaserwowała nam pani Szarańska. Doceniam, że nie polała swojego dzieła nieznośną ilością lukru i słodyczy i dzięki temu nie dostałam czytelniczej niestrawności czy innej zgagi.

Autorka wykorzystała znany schemat polegający na połączeniu ze sobą bohaterów, którzy mają różne temperamenty, problemy, pragnienia i doświadczenia życiowe,  a wszystko po to, żeby przypomnieć czytelnikowi co w życiu jest najważniejsze. Każdy z bohaterów pochłonięty świątecznymi przygotowaniami dochodzi do momentu, w którym zaczyna analizować swoje postępowanie i na ogół ‘odkrywa’ różne życiowe mądrości. W ten sposób autorka przypomina nam, że to nie dekoracje są istotą świąt, że czasem nie warto upierać się przy swoim, bo zapędzamy się w kozi róg, z którego na próżno szukać wyjścia, a czasem czyny, które wywołują oburzenie wynikają ze szlachetnych pobudek.

Nie jestem miłośniczką świątecznej twórczości, ale tę serię polubiłam i z pewnością przeczytam część trzecią.