Listy w niebieskich kopertach recenzja

Ostatnio anioły są fenomenem literatury młodzieżowej. W większości książkowych przypadków są one w ciele pięknych i inteligentnych nastolatków. Oczywiście z biegiem kartek zakochują się w zwykłym śmiertelniku. Tak przynajmniej słyszałam, bo swojego zdania wyrazić nie mogę, ponieważ nigdy nie ciągnęło mnie do tego rodzaju fantastyki. Nie powiem, że do powieści religijnych miałam zamiłowanie, mimo że jestem chrześcijanką. Dobrze, iż istnieje coś takiego jak „spróbowanie”. Nie tylko egzotycznego obiadowego dania, ale i lektury.

„Listy w niebieskich kopertach” to niebiańska korespondencja zwykłego człowieka i jego Anioła Stróża. Ludzie są z natury ciekawi, a w przypadku bohatera nie jest inaczej. W każdym kolejnym liście zadaje pytania oczywiste, jednak zmuszające do trudnej i mądrej odpowiedzi oraz istoty, która jest lepsza fizycznie i psychicznie od śmiertelników, na przykład anioł.

Książka Grzegorza Sokołowskiego to zbiór mądrych myśli przekazywanych w łatwy i lekki sposób. Ośmielę się go porównać do Paula Coelho dla chrześcijan. Oczywiście, inne wyznania także znajdą tutaj coś dla siebie. Morał odnoszący się nie tyle do kwestii wiary, ale i do życia.

Nigdy nie próbowałam przeczytać żadnych religijnych lektur. Uważałam, że są one za trudne i dla ludzi powyżej sześćdziesiątego roku życia. „Listy w niebieskich kopertach” zmieniły moje zdanie p tym, a wręcz przekonały mnie, iż tego typu książki powinny czytać właśnie ludzie młodsi. Dzięki tej książce nauczą się właściwie postrzegać świat i do tego w sposób optymistyczny. Ta wiedza będzie im przydatna, aby popełniać jak najmniej błędów w kolejnych latach.

„Bo czasem miłość trzeba pożegnać, nigdy nie przestając kochać” [str.68]

Nie jest to książka fantastyczna. Ci co tego od niej oczekują niech trzymają się od twórczości Grzegorza Sokołowskiego z daleka. Jest to powieść dla tych co poszukują porad, nadziei, pociechy oraz prawdy. Dla tych co lubią kiedy te sprawy są przekazywane w magiczny, wręcz bajkowy sposób i z poczuciem humoru.

Po tej lekturze nie można już drugi raz tak samo spojrzeć na świat. Zapada nam na długi czas w pamięci i pokazuję, że mimo wielu nieszczęściom można na świat znowu spojrzeć w radosny sposób. Pamięta się również, że zawsze masz chociaż jedną osobę po swojej stronie, która będzie Cię chronić na zawsze.

„Ci, których kochacie, zawsze są tuz obok.” [str.84]