Prawda i kłamstwa recenzja

Amy Winter to komisarz londyńskiej policji, którą z poznajemy na pogrzebie jej przybranego ojca. Od zawsze wiedziała, że jest adoptowana, ale wcześniej jakoś nie zwracała na to uwagi... aż do momentu, kiedy wraca do pracy i zastaje tam bardzo ciekawy list. List od swojej biologicznej matki — seryjnej morderczyni. Świat pani komisarz nie od razu wywraca się do góry nogami. To kobieta, która nie raz radziła sobie z trudnościami... ale czy i tym razem da radę? Zwłaszcza z wracającymi z przeszłości trudnymi wspomnieniami? I co może mieć wspólnego jej matka i zaginiona dziewczynka?

Przyznam bez ogródek, że książka mile mnie zaskoczyła. Dostajemy dobry thriller psychologiczny i to widać, prawie że na każdym kroku. Mamy tu obraz człowieka stającego twarzą w twarz ze swoją trudną przeszłością, która może zagrozić karierze głównej bohaterki. Nazwisko Grimesów jest tak sławne przez zbrodnie, jakie dokonywali, że nawet ich dzieci uważa się za kryminalistów (w jakimś stopniu to prawda, ale nie powinno się patrzeć na drugiego człowieka, przez pryzmat czynów jego rodziny).

Sytuacja jest trudna, ale pani komisarz godzi się na spotkanie z matką w więzieniu... i tak zostaje wciągnięta w grę, w której dużą rolę gra czas i to z kilku powodów, jednak nie mogę wam tego zdradzić. Za spotkania z Lillian i robienie tego, czego ona chce, Amy zdobędzie możliwość odnalezienia ciał pozostałych trzech ofiar rodziców, które nigdy nie zostały odnalezione. Jednak w tym samym czasie, kiedy kobieta rozpoczyna swoją batalię, zostaje porwana nastolatka.

Wiele się dzieje, trzeba to autorce przyznać, chociaż zdarzały się momenty, które bardzo odstawały od ogółu książki. Były one jakby inne i to trochę psuło klimat książki... ale tak czasami bywa. Na szczęście takie momenty nie zdarzały się zbyt często, a książka nadrabiała świetnym mrocznym klimatem. Autorka świetnie też poprowadziła zarys fabularny. Wstawki z przeszłości, które co jakiś czas pojawiały się pomiędzy rozdziałami, super dopełniały obraz, który mieliśmy zobaczyć. Dosyć dobrze były napisane też postacie, chociaż mam jedno ale do partnera z pracy Amy, ale to chyba po prostu moje małe czepianie.

A końcówka? Przyznam szczerze, że mnie zaskoczyła poniekąd. Spodziewałam się jakiegoś rozbudowanego epilogu, a dostałam takie domknięcie książki... że nie wiem, czy cieszyć się z tego, że to stand alone czy zacząć prosić autorkę o drugą część. Jednak takie zakończenie pozostawia sporo wyobraźni i myślę, że dobrze dopełnia całą historię. ,,Prawda i kłamstwa'' dostaje ode mnie 7/10.