Księga Wszystkich Dusz, tom 2. Tajemnica recenzja

Diana Bishop, młoda doktor historii i czarownica, w tomie pierwszym natrafiła w oksfordzkiej Bibliotece Bodlejańskiej na zaklętą księgę, której poszukują wszystkie magiczne rasy: czarnoksiężnicy, demony i wampiry. Wśród tych istot, których nie sposób odróżnić od ludzi, był urzekający Matthew Clairmont – zagadkowy profesor biochemii i neurologii. Połączeni potężną zakazaną miłością rozpoczęli walkę o tajemnicę, która być może zmieni świat…
Lecz każdy, kto chce rozwikłać sekret manuskryptu, naraża się na straszliwe niebezpieczeństwo. Diana i Matthew muszą schronić się w innym czasie. Tam gdzie być może kryje się klucz do tajemnicy…
Gdy Matthew wyjeżdża, Diana jest zrozpaczona. W tym momencie jej świat skurczył się do widoku oddalającego się wampira, a ona sama jest przerzuta, połknięta, zwrócona i zostawiona. Przynajmniej tak się czuje. Nie panuje nad sobą, nad łzami, nad magią, do tego stopnia, że jej płacz tworzy jezioro. No, taką małą Hańczę. A ona sama o mało co nie przyłącza się do wody.
Na szczęście Matthew nie był jedynym wampirem w zamku i nie zostawił jej bez opieki. Chociaż zabieranie na wampirze polowanie w celu ukazania pożywiania się wg wampira ciężko nazwać opieką…
Ważne, że Diana zostaje uratowana od próby zmiany swojego stanu skupienia.
O ile podczas nieobecności ukochanego czas się wlecze, o tyle gdy już się zjawia, wszystko znacznie przyspiesza.

Komu przeszkadza miłość dwóch istot? Po co wciskać nos w nie swoje sprawy?
No cóż, pomijając fakt, że Diana do zwyczajnych czarownic o średniej mocy nie należy i tylko na jej wezwanie odpowiedział Ashmole 782, to Kongregacja chyba lubi wciskać nos w nie swoje sprawy.
Tylko tym razem ich narząd powonienia może zostać przytrzaśnięty drzwiami.

Więc gdzie następny tom, ja się pytam?!