Agentka wroga recenzja

Czy lojalność każdego człowieka ma swoją cenę? Czy istnieją ludzie, którzy nie zdradzą nigdy, nikogo, bez względu na to, jakie mieliby ponieść straty?

Angelę poznajemy jako osadzoną w łomżyńskim więzieniu. Trwa przesłuchanie, podczas którego niemieccy naziści chcą wydusić od niej informację o tym, kto zamordował ich wysoko postawionego pobratymca. Kobieta ze wszystkich sił stara się nie poddać brutalnym argumentom oprawcy. Niestety podczas przesłuchań przychodzi moment, w którym dociera do niej, że jeżeli chce przedłużyć swoje życie, musi zacząć mówić. W snutej przez nią opowieści my również poznajemy zawiłą historię kobiety, która wbrew swojej woli stała się agentką, i to właściwie potrójną agentką. Abwehra, brytyjski wywiad i polski ruch oporu - wszystkie trzy środowiska oczekiwały od niej lojalności. Rozgrywanie codziennych zadań tak, by nie zostać zdemaskowaną, a jednocześnie załatwić najważniejszą, swoją prywatną sprawę, wymaga nie lada wysiłku. Angela wie, że jej najsilniejszą bronią jest ona sama, ze swym urokiem i umiejętnością zjednywania sobie ludzi. Niestety poza tymi atutami ma także niewyparzony język i niebanalne poczucie humoru, które to cechy często zamiast zjednywać jej przyjaciół, przysparzają wrogów. Przyświecający jej cel dodaje siły, jednak jak dowiadujemy się na początku książki, ostatecznie nie chroni jej przed niemieckim więzieniem.

Bardzo lubię książki z tak silnie zarysuwanym tłem historycznym. Dzięki autorce po raz kolejny miałam okazję spotkać bohaterkę kontrowersyjną, silną, udowadniającą, że w obliczu wojny kobiety często przeczyły stereotypowi słabej płci. Sytuacja, w jakiej znalazła się Angela, była patowa, jednak nawet w tak trudnych warunkach, wśród obaw o własne bezpieczeństwo, nie gasło w niej człowieczeństwo. Kryjąc w sobie ludzkie odruchy pootrafkla także docenić objawy empatii u innych, nawet u oprawcy. To było jej wielką siłą, ale i gwoździem do trumny. Symbolicznym czy także dosłownym? By poznać odpowiedź, łapcie za "Agentkę wroga".