Radio w mojej głowie recenzja

Od jakiegoś czasu interesuje mnie tematyka neuróżnorodności, zwłaszcza autyzm i ADHD. Chętnie więc sięgam po książki przybliżające te zagadnienia, staram się jednak wybierać te, które robią to w sposób przystępny, mniej naukowy, a bardziej życiowy. Kiedy więc usłyszałam o Radio w mojej głowie. Opowieści o ADHD Anety Korycińskiej, znanej w sieci jako Baba od polskiego, wiedziałam, że to będzie coś dla mnie.

Książka ta to praktyczne, życiowe spojrzenie na ADHD, bez lukru i bez koloryzowania. To wyznania osób, które są neuroatypowe, ich szara codzienność, ich świat, ale też momenty bardziej znaczące, nietypowe. Zarówno autorka, jak i jej rozmówcy, pozwalają czytelnikowi zajrzeć do swojej głowy, pokazując z czym się na co dzień zmagają, w jaki sposób ADHD im przeszkadza, ale też jakie ma zalety. Wszystkich łączy to, że zostali zdiagnozowani jako osoby dorosłe, a więc ich rzeczywistość wygląda inaczej niż tych dorosłych, którzy mieli diagnozę już jako dzieci. No i oczywiście różni się od życia osób neurotypowych.

"ADHD jest zaburzeniem, które wizualizuję sobie jako węża Uroborosa, który sam zjada swój ogon"

Radio w mojej głowie składa się z dwóch części: pierwsza to bardzo intymne wyznania autorki, w których opowiada z czym się mierzy każdego dnia i co dla niej znaczy ta neuroatypowość, druga z kolei zawiera krótkie opowieści różnych osób z ADHD, influencerów, ale też tych nieznanych powszechnie. W pierwszej części każdy rozdział dotyczy innego fragmentu codzienności Anety Korycińskiej z ADHD, innego głosu z radia w głowie autorki i do niego dobrana jest jakaś piosenka - można sobie ją więc przesłuchać przy czytaniu lub po nim. W drugiej części każda osoba opowiadająca swoją historię ma również dopasowaną piosenkę i tytuł rozdziału z radia ADHD.

Znajdziemy tej książce słowa i opowieści bardzo dosadne i szczere, czasem jest więc dość smutno, a często po prostu gorzko. Nie jest to lekka lekturka do snu, choć niewątpliwie autorka ma bardzo przystępny styl, pisze bezpretensjonalnie, bez tabu. Jej rozmówcy również nie gryzą się w język i szczerze opowiadają o swoim życiu jako osoby neuroatypowe, dzięki czemu można poznać ich lepiej, ale też dowiedzieć się więcej o samym ADHD.

Autorka mówi, że nie jest to poradnik, ale kilka życiowych porad można znaleźć w tej pozycji, choćby dotyczących tego, gdzie się udać po diagnozę, jeśli podejrzewamy, że jesteśmy osobami neuroatypowymi. Radio w mojej głowie to pozycja, która może też dodać otuchy osobom z ADHD, pokazać im, że są inni, którzy czują podobnie, doświadczają tego samego, mają takie same problemy. Dzięki temu, że pani Korycińska przybliża tę tematykę w sposób życiowy, może też oswajać i pokazywać osobom neurotypowym jak wygląda nieco inny świat i co się z nim wiąże. Dziękuję, że autorka pozwoliła mi zajrzeć do swojej głowy i doświadczyć tego, co jej w duszy gra... Bardzo polecam!

Recenzja we współpracy z Wydawnictwem.
Pierwotnie pojawiła się na moim blogu.