Adam recenzja

Każdy dobrze wie, że miłość to nie tylko radość, bezpieczeństwo i dobro. To także cierpienie, tęsknota i niekiedy ból. Miłość to wieczna walka o swoje uczucia, szczęście własne i tej drugiej strony. To droga do przeznaczenia usłana licznymi przeszkodami i ogromnymi pokusami. Miłość to także stan ducha, który ratuje nas od zniknięcia, od stania się niezauważalnym i bezbarwnym. To ona dodaje nam kolorów, dzięki którym inni zaczynają nas postrzegać jako kogoś interesującego.
 

 
        "Adam" Agaty Czykierdy- Grabowskiej to opowieść o prawdziwej miłości jaka rodzi się pomiędzy dwojgiem zagubionych i samotnych nastolatków. Adam- to chłopak, który od małego doznawał ogromnych cierpień i upokorzeń ze strony ojca. Po tragicznej śmierci matki, trafił do domu tymczasowego. Tam miał pozostać przez ok. rok, aż do uzyskania pełnoletności. Jego jedynym marzeniem była zemsta, która trzymała go przy życiu. Nie spodziewał się, że tam pozna kogoś, kto obudzi na nowo uczucia, które już dawno zamknął bardzo głęboko. Ona- dziewczyna o zielonych oczach i bardzo wrażliwym sercu, w swym życiu widziała już zbyt wiele cierpienia. To do jej rodzinnego domu trafiają dzieci, które doświadczyły od rodziców przemocy fizycznej i psychicznej. Jej dusza cierpi, a serce skrywa wiele tajemnic, których nikt nie zauważa prócz Adama. Jego pojawienie się zmieni życie tej dziewczyny. Od tej pory stanowią jedność i będą walczyć o własne szczęście i wzajemną miłość.

       Jak dotąd nie miałam jeszcze styczności z twórczością Agaty Czykierdy- Grabowskiej. Jej powieść trafiła w moje ręce za sprawą siostry i było to całkiem miłe spotkanie. Kolorowa okładka oraz interesująca skrócona fabuła na końcu sugerowały mi piękną powieść pełną emocji, od której nie można będzie się oderwać. Wystarczyło kilka stron, by potwierdzić moje wcześniejsze domysły.
       "Adam" to bardzo wzruszająca historia o sile prawdziwej miłości. O miłości, która uskrzydla, dla której warto jest cierpieć i się poświęcić, bowiem takie uczucie zdarza się tylko raz w życiu. To uczucie, które pozwala przetrwać nawet najgorsze chwile.
       Autorka w swojej książce poruszyła kilka ważnych tematów jakie dręczą nasz ówczesny świat. Dysfunkcyjna rodzina, w której przemoc domowa jest na porządku dziennym i nikt nie ma odwagi, by mówić o tym głośno. Dotyczy ona przede wszystkim kobiet i dzieci. Molestowania, bicie i wyzwiska to dla nich rutyna, z której bardzo ciężko jest się wyzwolić bez pomocy innych. Takie sytuacje mogę doprowadzić do bardzo tragicznych wydarzeń, a społeczeństwo nadal pozostanie ślepe na ludzką krzywdę. Ci zbrodniarze często pozostają bezkarni, bo ich ofiary nie maja odwagi mówić głośno o tym, czego doświadczają z ich rąk.

        Ta książka jest tak piękna, a zarazem tak wstrząsająca, że wydaje się być prawdziwa. U czytelnika wywołuje istną lawinę przeróżnych emocji zarówno tych pozytywnych, jak i tych negatywnych. Ogrom bólu i cierpienia jaki wyłania się z tej lektury jest tak dominujący, że aż przeraża. Ale mimo to zawsze znajdziemy tam choćby niewielką iskierkę nadziei na lepsze jutro.
        Nasi bohaterowie pomimo młodego wieku są  nadzwyczaj dojrzali i odpowiedzialni, silni i gotowi do walki o własne marzenia i uczucia. Wiedzą czym jest cierpienie, ból, przemoc, a także samotność i niezrozumienie, a będąc razem poznają potęgę miłości i przyjaźni, akceptacji i bezpieczeństwa.
 
        Podsumowując, "Adam" Agaty Czykierdy- Grabowskiej to powieść, która chwyta za serca. Dawno już nie czytałam tak pięknej i wzruszającej książki. Pochłonęła mnie całą sobą i nie pozwoliła się wypuścić z rąk, aż do ostatniej strony. To powieść, którą należy przeczytać i o której nie łatwo będzie zapomnieć. Polecam!