Zrządzenie losu recenzja

Książka lekka, łatwa i przyjemna, ale jednocześnie niosąca głębszą naukę, przesłanie, jeśli tylko zechcemy otworzyć analityczną część naszego umysłu...

Jenny Shaw przez całe życie była taka jak od niej oczekiwano, za wszelką cenę starała się spełniać cudze oczekiwania. Wszystko po to by zasłużyć na akceptację; matki, koleżanek, nauczycieli, chłopaka, praktycznie każdego z kim zetknął ją los. Zawsze próbowała się dostosować, ukrywając ból, cierpienie i daleki od ideału dom rodzinny, co niestety na niewiele się zdało. Nie miała nikogo. Brak przyjaciół, odrzucenie a momentami nawet ostracyzm i przemoc psychiczna, stopniowo pogłębiały dystans społeczny. Potrzebę przynależności realizowała w różnych kółkach pozaszkolnych, gdzie była jedną z wielu, ale jednak - częścią grupy.

Jako dorosła kobieta, Jenny ma już ustabilizowaną sytuację życiową, pracę w agencji reklamowej, chłopaka z którym snuje plany na przyszłość i przyjaciółkę, z którą spędza wolne chwile. Jednak w okamgnieniu całe jej uporządkowane życie legnie w gruzach, a ona podda w wątpliwość jego sens i cel.

W wyniku różnych zdarzeń, sytuacji oraz splotu okoliczności trafia do paczki przyjaciół, którzy biorą ją za dawną znajomą. Załamana i wyczerpana po nagłym porzuceniu przez narzeczonego, nie ma siły tłumaczyć, że to pomyłka, a później już nie bardzo chce... To czego chce, to być częścią tej grupy jak najdłużej, bo nieoczekiwanie teraz, ma przy sobie ludzi życzliwych, oddanych, wspierających się nawzajem a przy tym zabawnych, którzy jeszcze dobrze się bawią.

Jednak kiedyś przecież trzeba wrócić do rzeczywistości...
Tylko jak wrócić do życia, które tak de facto nie było prawdziwe? Do przyjaciół, którzy teraz wydają się tak odlegli, nieznani i nieprawdziwi? Do pracy, która kompletnie nie odpowiada jej oczekiwaniom?
To pytania, które pojawiały się w głowie Jenny, by jasno i stanowczo uświadomić jej pustkę własnego życia. To, ile ją w życiu ominęło, jak mechanizmy obronne z dzieciństwa niepostrzeżenie niszczyły jej dorosłe życie, to jak osamotniona była całe życie i w końcu to, że udając kogoś kim nie była, zupełnie nie wie kim jest tak naprawdę.

Postać głównej bohaterki jest rzeczywiście dobrze wykreowana, osadzona w realiach codziennego życia. Poznajemy ją, jej życie oraz przemyślenia i motywy działania. Ma też zarysowaną przeszłość, sprytnie wplecioną w sytuacje i zdarzenia, które ją spotykają, niejako prowokując do powrotu myślami w tamte rejony czasowe. W ten sposób dość szybko zyskuje ona naszą sympatię i zaciekawia swoją historią.

Postacie poboczne również są barwne i sporo wnoszą do psychologicznego obrazu bohaterki oraz całej powieści.

Akcja powieści to seria zbiegów okoliczności, splotu zdarzeń i decyzji, które wiodą bohaterkę w ściśle określonym kierunku. Jednak są one bardzo logiczne, powiązane ze sobą, każde kolejne zdarzenie wynika z poprzednich i ma swoje uzasadnienie. Autorka zgrabnie wykorzystała ten zabieg, przez co akcja płynie i trudno się od niej oderwać.

Pozycja z całą pewnością godna przeczytania, z jednej strony jako lekka rozrywka, a z drugiej jako takie mini studium psychologiczne. Budzi różne emocje, od smutku, czasem złości, poprzez wzruszenie, aż po radość i satysfakcję.

Książka zmusza do refleksji nad własnym życiem. Czy i my płynąc z nurtem oczekiwań społecznych, ról naszej egzystencji, nie zatraciliśmy siebie? Czy wiemy kim tak naprawdę jesteśmy i czego chcemy? Czy może tak już nas pochłonęło to akuratne życie i jego pęd, że nawet refleksji już zabrakło...

Lekturę tę poleciłabym szczególnie zagubionym i niepewnym duszom, które ciągle jeszcze szukają swojego miejsca na ziemi, a także tym, które gdzieś po drodze zatraciły sens i cel istnienia. Ta opowieść pokazuje, że życie zawsze może zmienić się na lepsze. Potrzeba tylko otwartości i odwagi.