Kobiety i szatani recenzja

"Kobiety i szatani "  Justyny Karolak to raczej nie jest książka dla każdego i w tym chyba nie dla mnie. Szczerze muszę powiedzieć, że nie wciągnęła mnie w swój zimowy klimat. Gdzie tematem przewodnim jest piekło. 

Dominika budzi się w domu przyjaciółki. Jak się w nim znalazła, nie wie. Sytuacja wydająca się przez chwile żartem wcale nim nie jest. Wszystko zakrawa na absurd. Miasto które niby jest takie samo, a jednak inne, słońce będące sztuczną gwiazdą. Najlepsza przyjaciółka dziewczyny rozpłynęła się w powietrzu tak samo jak prawdziwa tożsamość Dominiki, która w tym świecie nie istnieje. Nasza bohaterka zaczyna się poddawać i w tym momencie mamy zwrot akcji, pojawia się tajemniczy mężczyzna w kapturze, który pozna ją z przewoniczką po piekle, Georgią. Nie wszyscy mieszkańcy pamiętają o tym, że miasto jest sztuczne, a czas nie istnieje. W książce pojawiają się istoty pół-szatańskie, dziwne bliźnięta, papuga, a także tło składające się z dzieł malarskich. 

Początek był nawet ciekawy, ale niestety  nie powalający. Natomiast wątek Dominika-Georgia wywołał nie małe zaskoczenie. Książka nie jest zła ale według mnie czegoś w niej brakuje, bądź ja czegoś nie zrozumiałam co jest bardzo prawdopodobne. Mimo wszystko cieszę się, że mogłam ją przeczytać.