Zapomniani bogowie. Słowiańska opowieść recenzja

Po lekturze "Kwiatu paproci", nabrałam apetytu na słowiańskie klimaty. Kiedy w moje ręce trafiła książkia Zapomniani bogowie. Słowiańska opowieść, byłam jej bardzo ciekawa.

Zupełnie inna od wcześniej wspomnianego cyklu książka wypełniła mi ciemne, grudniowe popołudnia. Ciekawa, pełna zwrotów akcji oraz humoru książka, w której nie zabrakło motywu romantycznego. Jest to opowieść, o tym co było, o korzeniach, przeszłości. O tym, co tak na prawdę mamy w sercach, bo czy nie jesteśmy Słowianami? ;)

Autor książki przenosi nas na początek X wieku, kiedy Polska nazywała się Lechią, a ludzie czcili starożytnych bogów. Poznajemy Dobromiłę i jej córki - Miłkę i Sławkę (trzy kobiety i trzy różne charaktery), oraz innch mieszkanców grodu nad Narwią, których życie toczy się spokojnym rytmem. Nagłe pojawienie się Obcego sprawia, że ich codzienne życie się zmienia. Dla jednych na lepsze, dla innych na gorsze...

W jasny, prosty lecz ciekawy sposób Autor przekazuje nam fakty (tak sądzę!), przeplatając je z fikcyjną historyjką. Poznajemy dawne wierzenia, rytuały i obrzędy, które niby tak odległe, a jednak bliskie i nasze. Całośc tworzy spójną, interesującą opowieść. Klimatyczną.

Mitologia słowiańska mnie niezwykle fascynuje, i wciąz mnie zastanawia, dlaczego w czasach szkolnych, na lekcjach historii, temat ten był omawiany pobieżnie. Uważam, że to powinno się zmienić.

Za możliwość lektury bardzo dziękuję autorowi Jarosławowi Prusińskiemu oraz Iwonie Niezgodzie, organizatorce akcji promocyjnej.