Życie pełne barw

Przyznam od razu, że fabuła pierwszego tomu, swobodny charakter opowieści snutych przez przypadkowych bohaterów odwiedzających ukrytą w uliczce kawiarnię, zachęca do nawiązania kontaktu z kolejną częścią.

Z trafieniem do Neon Café jest jak trafieniem głównej wygranej w lotto. Niby komuś się zdarza, ale z pewnością nie po raz kolejny. Jeśli bohaterów tej opowieści przywiodło tam przeznaczenie, to może mnie również ono wcisnęło książkę do rąk we właściwym momencie. Bo to była moja chwila na zaczerpnięcie oddechu, oderwanie się od przemocy thrillerów, jak i tej codziennej, toczącej się za oknem.

"Życie pełne barw" okazało się leczniczą lekturą. Bez górnolotnych, zawiłych opowieści, a jednak posiadające przesłanie. Lekkie, kojące historie, niektóre perypetie opowiedziane w zabawny sposób, z kolei inne przedstawiające naiwne podejście zakochanego mężczyzny. Natomiast wszystkie połączone osobą barmana, nie do końca kogoś stąd, ale mającego na uwadze przede wszystkim gościa pojawiającego się znienacka w lokalu. Historie różne, jak różnorodne jest społeczeństwo wrocławskiej aglomeracji, tej tutejszej i tej wciąż napływającej, goszczącej przez chwilę lub zostającej na zawsze.

Podoba mi się klamra jaką Malwina Ferenz zastosowała dla zilustrowania charakteru miejskiej ludności, rytmu w jakim żyją oraz to jaki wpływ wywiera na nich duże nowoczesne skupisko ogromnego biznesu oraz małych stoisk targowych. Krótkie oprowadzanie uliczkami Wrocławia jako wstęp, ...

"Życie pełne barw" M. Ferenz składa się kilku opowieści, które chyba najlepiej zilustruje cytat: "Czasem trzeba ciężar z serca zrzucić, bo inaczej człowiek zaczyna chorować. Choroba duszy przenosi się na ciało, a z ciała na całe życie. Wtedy to już jest źle".

Od początku czułam, że w Neon Cafe jest coś magicznego. Każdy z gości twierdził, że trafił tu przez przypadek, ale nie sądzę, żeby rzeczywiście tak było. Szczerze mówiąc, chyba sama chciałabym trafić do tak niezwykłej kawiarni i na takiego barmana, który dokładnie wie, co podać jeszcze zanim usłyszy zamówienie. Otworzyć się i najzwyczajniej w świecie wygadać, opowiedzieć swoją historię.

Wielkie brawa należą się autorce, która język każdej z historii dopasowała idealnie do osoby, która ją "opowiada". Inny jest więc styl opowieści starszej kobiety, inny świeżo upieczonego ojca i inny ulicznego muzyka. Dzięki temu świetnie można wczuć się w klimat każdej z nich.