Życie marionetek

Nawet nie sądziłam, że tak przepadnę z tą książką. Od samego początku nastroiła mnie na opowieść życia w której pewien pan pragnął mieć dziecko. Od razu zaznaczam, że to niemal bajkowa fantastyka, gdzie rzeczy łącznie z robotami mówią, a nawet czują. Ten świat nie ma granic, tu nikt nie pyta co jak zostało zrobione, tylko w momencie, kiedy wpada do głowy szalony pomysł, od razu się go realizuje, jakby odpowiedź pojawiała się w głowie, a potrzebne rzeczy były na wyciągnięcie ręki. Spodobał mi się moment, kiedy jakieś uczucie, które odczuwała postać zostało dokładnie przeliczone i to z niego wychodziło, czy ktoś odczuwał samotność, czy też miłość. Od razu naszły mnie myśli, by ludzie mogli w ten sposób obliczać nasze choroby, to wiedzielibyśmy jak z nimi postępować:-) Sami zobaczycie, że przy tej książce i wasza wyobraźnia ruszy na polowanie w celu odkrycia terenu po którym normalnie się nie poruszała. Zaprowadzi was do świata tajemnic, które roboty z książki chciały ukryć, oraz pokaże, że rodziną nie nazywa się tylko osoby spokrewnione, które łączy jedna krew. Rodzina bowiem to wartość, która wzajemnie się wspiera i zawsze na sobie może polegać, bez względu na swoje pochodzenie. Ciekawymi momentami były rozmowy pomiędzy robotami, które gdy bardziej sobie psociły, robot pielęgniarka stwierdziła, że najlepiej będzie odciąć rękę, która nabroiła, by już nie mogła krzywdzić. Ich pomysły mnie zadziwiały, ale i pokazały, że choć to po części bajka, to jednak najlepiej, jeśli prz...

Co według Ciebie chce czytać Pokolenie Z, czyli osób urodzonych pomiędzy 1995 a 2012 rokiem?
Osobiście zauważyłam, że najchętniej czytanymi przez nich książkami jest fantastyka, która wkracza w nasz realny świat. Do tego jeszcze trzeba dodać wątek „found family” i mamy lekturę satysfakcjonującą. Dlatego jeżeli szukasz książki w tym klimacie to koniecznie sięgnij po „Życie marionetek” autorstwa TJ Klune’a.

„- Pracodawcy nie trzymają pracowników w klatkach [...] - I tu się mylisz, najdroższa. Doskonale wiem, że pracodawcy w dawnych czasach trzymali pracowników właśnie w klatkach. Nazywały się boksy. Biurowe”.

„Życie marionetek” to książka z pogranicza fantastyki i science fiction, która idealnie nawiązuje do naszych obecnych czasów. Humor przeplata się tutaj z życiowymi mądrościami, ogromem ciepła i niesamowitą przygodą.
Na przykładzie barwnych bohaterów Autor po raz kolejny oddał w nasze ręce powieść, która opowiada o dorastaniu i odnajdywaniu siebie oraz swojego miejsca na świecie. Jak zawsze uświadamia, że nie ważne jest to co inni myślą na nasz temat, a powinno nas obchodzić jedynie to co sami o sobie myślimy. Niejednokrotnie zmusza do refleksji i zatrzymania się nad tym co tu i teraz, nad człowieczeństwem i przede wszystkim wartościami jakimi kierujemy się w życiu.
Tutaj każda z postaci jest wyjątkowa i nietuzinkowa. Każda z nich ma swoje własne doświadczenia te przyjemne, ale i trudne. Jednak to jak wszyscy się ze sobą dogadują i wspiera...

Motyw odnalezionej rodziny? TL Klune chyba wykorzystuje go najlepiej.

"Życie marionetek" to najnowsza premiera autora w wydawnictwie Muza. Sięgnęłam po nią, bo zakochałam się w "Wilczej pieśni" i liczyłam na równie wielkie emocje.

Nie do końca je dostałam 🙈 ale po kolei, bo jest to dobra książka.

Wynalazca Giovanni Lawson żyje w domku w lesie razem z synem, Victorem, którego nauczył fachu, robotyczną siostrą medyczną Ratched o socjopatycznych ciągotach i przeuroczym odkurzaczem Rambo.

Pewnego dnia Victor sprowadza do domu zniszczonego androida, którego postanawia naprawić w tajemnicy przed ojcem. Gdy powołuje go do życia, sprawy się komplikują, a przeszłość dogania starego wynalazcę...

Jeśli szukacie cudownych cytatów, ciepłych słów o drugim... niekonieczne człowieku, spokojnej historii i niecodziennych bohaterów, to ta książka jest dla Was. Miejcie jednak na uwadze poczucie humoru, które tutaj występuje, bo nie do wszystkich trafi. Mimo że zwykle żarty, jakie padały ze strony siostry Ratched, wywołują u mnie śmiech, to po jakimś czasie stały się nudne, wtórne, trochę obrzydliwe. Na szczęście tyczy się to głównie pierwszej części książki, ponieważ im dalej, tym robi się poważniej i nie czas na kawały.

Choć historia jest z pozoru lekka, skłania czytelnika do przemyśleń o przyszłości: czy czeka nas życie w świecie, w którym to roboty przejmą dowodzenie? Patrząc na otaczający nas postęp, może do tego dojść bardzo szybko....

To retelling Pinokia ale tak dziwny że nie wiem co o nim myśleć, ta książką jest też inspirowana filmem Wall-e oraz z podziękowań wynika że odkurzaczem Roomba.

W domu znajdującym się w koronach drzew mieszka specyficzna garstka osobowości. Pewnego dnia Victor znajduje na złomowisku dziwnego robota, naprawia go i wtedy dowiaduje się że Gio - android ma mroczne tajemnice z Malem. Kiedy Mal przypadkiem sprowadza niebezpieczeństwo i Gio zostaje pojmana to reszta rodziny musi odbyć długa wędrówkę by go wydostać.

Ta książka jest specyficzna, dlatego podobała mi się i nie podobała jednocześnie. Na pozór odpowiada historię robotów i ludzi, którzy egzystują razem ze sobą i wyruszają wspólnie ku przygodzie. Jednak jest to historia o człowieczeństwie. Roboty z założenia nie powinny mieć uczuć, jednak u TJ Klune nic nie jest oczywiste więc te tutaj czują. Mają swoje złożone charaktery, każdy z nich jest inny i coś innego wnosi do tej powieści. Z każdą kolejną stroną roboty są bardziej ludzkie.

W książce również nie zabrakło dobrego aczkolwiek momentami dziwnego poczucia humoru. Przekomarzania pomiędzy bohaterami i niewybredne teksty wiele razy sprawiały że na mojej twarzy pojawiał się uśmiech. Zdecydowanie moją ulubioną postacią jest tutaj pielęgniarka, która to poczucie humoru miała najbardziej pokręcone. Zdecydowanie komfortową postać.

Jednak czasami się gubiłam w tej powieści. Wiedziałam gdzie jestem, w jakiej sytuacji się znajduję ale nie...

Czy w świecie marionetek może istnieć prawdziwa miłość?

Dom zawieszony w koronach ładu i trzy mieszkające w nim roboty. Giovanii to siwobrody wynalazła android, jest też nieco sadystyczna pielęgniarka i niewielki odkurzacz, którego brak uwagi i bliskości.

Obok tych czterech robotów mieszka Victor – człowiek. Razem tworzą dość nietypowa rodzinę w dość nietypowym miejscu zamieszkania. Ale czy to ważne?

Są bezpieczni, szczęśliwi i życie ich wydaje się być spokojne.

Aż na złomowisku Victor znajduje androida Mal , którego łączy coś mrocznego z Gio. Obok tej tajemnicy pojawia się także niebezpieczeństwo, kiedy Mal sprowadza do lasu roboty ze swojego dawnego domu.

Gio zostaje pojmany, a pozostała trójka musi odbyć długą i niebezpieczną podróż, aby go odzyskać. Czy uda im się to?
Nigdy nie czytałam takiej książki.

Niebanalny tytuł, niebanalna okładka, a treść tak zaskakująca, że ciężko ją jedno znacznie określić. Nigdy nie czytałam książki o robotach, na pewno wychodzi to poza utarte schematy i przestawienia coś nowego. A jednocześnie jest to przedstawione w lekki i ciekawy sposób.