Złodziejka

Pierwszorzędna powieść utrzymana w wiktoriańskim duchu, napisana przez współczesną Autorkę. Książka, w której nic nie jest takie, jakie zdaje się być na pierwszy rzut oka.

Sue, za namową Dżentelmena, udaje się do posiadłości Briar, aby tam zostać służącą panny Maud. Panna Maud zaś, poza tym, że jest piękną, młodą kobietą, posiada też majątek, na który chce położyć swą dłoń rzeczony Dżentelmen. Sue, jako osoba bliska dziedziczce, ma ją skłonić do ożenku, a potem przed lekarzami zaświadczyć, że jej chlebodawczyni postradała zmysły. Wszystko wydaje się klarowne i proste – ale nie u pani Waters!

Gdy czytelnik oswoi się już z biegiem akcji (przytoczony przeze mnie zarys fabuły to jedynie wstęp), może nawet poczyni jakieś własne spostrzeżenia co do dalszego ciągu, Autorka robi zwrot o 180° i wszystkie „gdybania” trzeba zaczynać od początku.

W efekcie dostajemy bardzo dobrą powieść z ciekawie nakreślonym tłem historyczno-obyczajowym, a także wątkiem kryminalnym. Wszak fabuła zasadza się nie tylko wśród dam i dżentelmenów (raczej przebierańców), ale i – głównie – wokół złodziei, kieszonkowców i oszustów.

Powieść z czystym sumieniem można polecić wszystkim tym, którzy w literaturze obyczajowej szukają „klimatu”, tego specyficznego „czegoś”, co trudno nazwać. A Sarah Waters jest mistrzynią w takim właśnie pisaniu.

Usiądźcie wygodnie, z herbatką czy kawą pod ręką bo zabieram Was bardzo daleko. Nie myślę tu o kilometrach, a o latach, przenieśmy się do 1862 roku do Anglii.
Przedstawiam Wam Sue Trinder (nie mylić z Tinderem 🤭) to córka złodziejki i morderczyni. Dzięki niej zostajemy wplątani w mroczną, a jednocześnie piękną historię. Piękną bo zrodziła się z miłości, tylko czy na niej się skończy?

Po rekomendacji @czytotaj wiedziałam, że mogę liczyć na dobrą lekturę, lecz dostałam zdecydowanie więcej niż oczekiwałam. Tu w doskonały sposób miesza się wszystko co można znaleźć w kryminale, thrillerze, książce przygodowej czy obyczajowej z doskonałą literaturą piękną. Sarah Waters to niewątpliwie mistrzyni słowa, które pieści zmysły czytelnika jak najlepsza muzyka. Dotyka wszystkich wrażliwych strun, porusza do głębi i nie odchodzi w zapomnienie, zostaje w człowieku wzbogacając jego duszę. Ta plastyczność języka i świata jaki nim maluje mnie uwiodła. Pokochałam te słowa i chciałabym ich więcej.
Mimo, że tymi słowami przedstawia historię, która mną wstrząsnęła, od której miałam problem się oderwać, chciałam wiedzieć jak to się skończy. Obraz bogactwa i uprzywilejowania miesza się tu z nędzą, ludzie prawi z tymi bez skrupułów. Szybko straciłam pewność co do tego kto tak naprawdę jest zły, kto do szpiku kości ma podłe zamiary.

Rozkochała mnie w sobie ta książka i mimo ponad 700 stron zbyt szybko odeszła.

Na okładce jest napis klasyka literatury LGBT+ i wie...

„Złodziejka” to książka o intrygach, czarnych charakterach i o obłędzie.

Susan Trinder jest sierotą, którą przygarnęła pani Sucksby i jej mąż. Matka dziewczynki była złodziejką i pewniej nocy przyniosła ją pod drzwi pani Sucksby, mówiąc, że kiedyś po nią wróci. Nie wróciła. Została złapana przez policję i powieszona. Ale czy tylko kradzież miała na swoim sumieniu?

Do ich domu przybył Dżentelmen z propozycją dla Sue. Ma zostać pokojówką i pomóc mu w uwiedzeniu również sieroty Maud Lilly, a później utwierdzić ją w przekonaniu, że jest obłąkana i umieścić w wariatkowie. Jeśli to zrobi, otrzyma połowę jej pieniędzy. Po chwili wahania dziewczynka zgadza się i trafia do wuja Moud, który posiada wiele, dziwnych ksiąg i druków.

I tak Sue udaje się z Londynu do Briar. Na miejscu czeka na nią wiele niespodzianek, zakazane uczucie i niebezpieczne przygody. Szybko orientuje się, że panują tam inne zwyczaje niż w Londynie. Do jej obowiązków należy dotrzymywanie towarzystwa Maud i dbanie o jej garderobę. Sue zauważa, że Lilly nie jest głupia i szalona, a raczej samotna. I nagle następuje zwrot akcji, który bardzo mnie zaskoczył i sprawił, że od książki nie mogłam oderwać się.

Książka nie należy do cienkich powieści. Nie posiada też za wiele bohaterów, ale ci, którzy występują w tej opowieści zostali bardzo dobrze wykreowani. Zarówno ich portret psychologiczny jak i wygląd oddający ducha wiktoriańskiej Angl...