Złe kobiety

ZŁE KOBIETY „to określenie dla kobiet, nawet dziewczynek, które przekraczają wyznaczone im granice“. Uważane za „mściwe i szalone, kłamliwe i ambitne, rozpustne i mordercze“, karane za ciekawość i piękno, za niewpasowanie się w normy określone przez mężczyzn, zniewolone przez datę przydatności, którą ma wyznaczać starzenie. Kobiety, które przez wieki odstawały od przyjętych norm i dzięki temu otworzyły szczelinę dla dzisiejszych Nas. Bo my już mamy w sobie więcej akceptacji i szacunku dla opowieści o macochach, zamkniętych na strychach „wariatek“ i żeńskich potworach z mitów, które ukaranie zostały za urodę, odrzucenie zalotów czy doświadczenie gwałtu na terenie świątyni. My wymagamy wielobarwnych ról kobiecych, obierania własnej drogi często niezgodnej z nakazami konserwatywnego patriarchatu czy wyłamywania się z szeregu. Złe kobiety swoimi często bolesnymi historiami otworzyły drogę dla zmian, dla odrzucenia roli biernej księżniczki, dla bycia nieidealnymi. Niegdyś pogardzane, dzisiaj w końcu doczekały się ponownego przyjrzenia ich historiom. Z większą wrażliwością i zrozumieniem. Z kobiecego punktu widzenia. W efekcie to właśnie te ZŁE KOBIETY zaczynają budzić coraz większą sympatię. Bo nie wiem, jak Wy, ale ja zdecydowanie jestem jedną z nich.

„Pożądanie“ Hesse mi się nie podobało, ale „Złe kobiety“ były dla mnie lekturą zupełnie innego rodzaju. Zebrane historie dały mi frustrację, ulgę i siłę, a to dobre połączenie. Tym bardziej, gdy występuje z szerokim wa...

„Wariatki, dziwki, wiedźmy, intrygantki, manipulantki.. po prostu ZŁE KOBIETY”.

Zachwycona pięknym wydaniem i co najmniej intrygującym opisem, bardziej chcąc niż nie chcąc, przywiozłam sobie z Targów Książki w Białymstoku – „Złe kobiety”. I tak sobie leżały („one”) na półce, aż się doczekały.. No i popłynęłam.

Z lampką wina w jednej dłoni i książką w drugiej, w wygodnym fotelu prywatnej biblioteczki – trafiłam na zacny „zlot czarownic”. I bawiłam się bodaj przednio.
„Złe kobiety” to fascynująca, pełna sarkazmu i ironii, mądrości i głupot, naszpikowana ciekawymi spostrzeżeniami i obnażająca kilka kłamstw – pouczająca rozprawa kobiety o kobietach. Tych:
💃oznaczonych „szkarłatną literą”,
💃wskazywanych palcem,
💃uznanych za winne,
💃napiętnowanych etykietami,
💃mściwych i szalonych,
💃kłamliwych i ambitnych,
💃rozpustnych i morderczych,
💃pełnych wad.. i zalet,
💃kapryśnych i histerycznych,
💃zdradzających własną naturę,
💃emocjonalnych,
💃nieracjonalnych,
💃pozbawionych rozsądku,
💃łamiących konwenanse,
💃o „konfliktowym” charakterze,
💃o destrukcyjnej naturze,
💃które przekraczają granice,
💃którym odebrano wolność i nie pozwolono czuć się dobrze we własnej skórze,
💃które zeszły na manowce.

Bo świat jest pełen takich kobiet. I nie można ich ignorować. Bo my mamy prawo do różnorodności fizycznej, intelektualnej, charakteru, wieku, rasy, orientacji, marzeń i ambicji. I chyba dziś warto...