Przyjemność

„Tę książkę można czytać jak książkę o historii. (...) Tę książkę można czytać jak książkę o mitologii. (...) Tę książkę można czytać jak opowieść ilustrowaną. (...) Tę książkę można czytać jak pamiętnik. (...) Tę książkę, którą można czytać na te rozmaite sposoby, bo zawiera w sobie to wszystko, należy na pierwszym miejscu czytać tak, jak się kocha.“ — z wprowadzenia Lary Moreno


Meria Hesse wychodzi do czytelnika ze szczerością. Nie ma problemu wyjawić historii pierwszych masturbacji, pierwszej menstruacji i pierwszych kontaktów seksualnych. Nie ukrywa swojej wcześniejszej niewiedzy. Ukazuje, jak wiele w jej życiu zmieniło się od tamtego czasu, jaki szacunek zyskała do ciała i osiągania przyjemności. Wspomina o mitach odnośnie pożądania i kobiecości. Kreśli sylwetki ważnych żeńskich bohaterek historii. Dzięki temu „Przyjemność“ staje się źródłem inspiracji, w której można szukać innych istotnych tekstów kultury. Tytuł ten więc może być wartościowy i może niejednemu dać świadomość swojego ciała czy chociaż odwagę do zyskania jej, ale jednocześnie... Maria Hesse nadinterpretuje, przeinacza i spłyca wiele motywów czy biografii. Wszystko sprowadza do seksualności, o to w tym tekście chodzi, ale zapomina o innych aspektach danych historii. Bo to nie tak, że przez wieki kobiety nie miały prawa do orgazmu, a nie miały prawa do wolności jako takiej. W tekście natomiast wszystko jest bardzo zero jedynkowe, bardzo ograniczone (gdy pojawiają się mity czy rysy history...