Opinia na temat książki Zimne bagno

Minęło trzydzieści lat odkąd żona Wikinga Stormberga zaginęła. Mówi się, że utonęła na bagnach jednak ciała nigdy nie odnaleziono. Jedynym potwierdzeniem że faktycznie tam była jest wspomnienie Wikinga, że ta poszła zbierać moroszki oraz nosidełko z ich córeczką stojące nieopodal bagien. Teraz, gdy ich syn dostaje tajemniczy list z ostrzeżeniem, w którym znajduje się również znak zostawiany dawniej przez jego żonę, Wiking zaczyna mieć wątpliwości czy ta aby napewno zginęła. Co się wówczas wydarzyło? Dlaczego Markus nie może przyjąć awansu i czemu ktoś usilnie próbuje go od tego pomysłu odwieść?

"Zimne bagno" to powieść która może nie trzyma cały czas w napięciu, ale pozostawia pytania które gryzą czytelnika i konieczne jest poszukiwanie odpowiedzi. Główny bohater nie dość, że musi zmagać się z dystansem jaki utworzyła wobec niego córka, z chorobą o której niedawno się dowiedział, nawiedzającymi go "duchami" to jeszcze jego syn z rodziną są w niebezpieczeństwie. Po utracie żony Wiking rzucił się w wir pracy i pomimo, że minęło już trzydzieści lat, ten nigdy nie pogodził się z jej śmiercią.
Książka ma w sobie to coś, wyczuwalny jest niepowtarzalny klimat, a sama akcja rozgrywa się w mało znanych miejscach. Jest to powieść szwedzkiej pisarki, i pomimo że na ogół nie zwracam uwagi z jakiej części świata jest autor to w tym wypadku da się odczuć różnice w piórze.
"Zimne bagno" to moje pierwsze spotkanie z twórczością Lizy Marklund, ale myślę że nie ostatnie.