Zbrodnia w pałacu Buckingham

KRÓLOWA ZNÓW NA TROPIE ZBRODNI

Kolejna, po „Tajemnicy morderstwa w Windsorze”, udana przygoda z agencją detektywistyczną Jej Wysokości Elżbiety II.

Początek wydaje się trochę wolno rozwijać, ale zachowajcie cierpliwość, wszystkie wydarzenia, nawet te z pozoru nieistotne, znalazły się tam w konkretnym celu.

Klimacik – jest.

Dopracowana intryga – jest.

Zagadka dla szarych komórek – jest.

Atmosfera królewskiego dworu – jest.

Sympatyczni bohaterowie – są.

Przemocy, wywlekania flaków, seksu, wulgaryzmów – nie ma.

I nie trzeba śledzić kolejności tomów w serii.

Na pewno przeczytam kolejną część, więc drogie Wydawnictwo Kobiece, tym razem tylko uprzejmie się oburzam, ale jak znowu znajdę takie kwiatki, to zwrócę mój egzemplarz książki jako wadliwy. No weźcie i nie żałujcie na korektę i redakcję. Tę książkę akurat czytają ludzie, którzy zwracają na takie szczegóły uwagę. Ja wiem, młodzieży się wydaje, że język angielski jest taki demokratyczny, bo do każdego, można się zwrócić „na ty”. Tylko, że „you” może mieć wiele znaczeń. Książę Filip na pewno nie zwróciłby się do urzędującej pani premier „weź i zrób”, podobnie jak pani premier nie ośmieliłaby się wyrazić w ten sposób w rozmowie z księciem. W tym wypadku „you” tłumaczy się „pani premier” albo „wasza wysokość”. No chyba, że znają się z piaskownicy, ale to raczej nie ten przypadek.

“Zbrodnia w pałacu Buckingham” S.J. Bennett to drugi tom serii kryminałów cosy crime Jej Królewska Mość prowadzi śledztwo. Każdy tom serii to oczywiście osobna zagadka kryminalna, więc i da się je czytać oddzielnie. Mnie nieustannie zachwyca kreacja królowej, jaką autorka w niej przedstawia - jest zgodna z tym, co wiedziałam o niej do tej pory, ale dodaje jej fajnego, lekko zadziornego charakteru przez zamiłowanie do rozwiązywania zagadek kryminalnych. Ale, jak to królowa, nie może się przecież angażować w nie osobiście, więc robi to za pomocą asystentki Rozie. I to kolejna kreacja warta uwagi - to nie tylko odważna kobieta, była wojskowa, ale i postać, która równocześnie porusza dwa tematy nierówności w tym naszym współczesnym społeczeństwie - ciągle jeszcze nie całkiem równoprawne traktowanie kobiet i osób o innym kolorze skóry niż biały. To poważne tematy, ale nie jedyne z jakimi przychodzi mierzyć się w tomie drugim - tutaj skupiamy się na zagadce anonimów, pogróżek jakie dostaje kilka kobiet na królewskim dworze. I pod względem psychologicznym reakcje, strach kobiet autorka oddała naprawdę wiarygodnie, a równocześnie świetnie usadziła na nich zagadkę kryminalną. Na nich, jak i na wątku zaginionych dzieł sztuki, z których jeden obraz przypadkiem wpadł gdzieś królowej w oko… Ten wątek jest nieco bardziej sensacyjny, ale cały czas utrzymuje się w tempie umiarkowanym i prowadzony jest przyjemnie. A to wszystko na tle codziennego funkcjonowania, codziennych problemów, z ...