Zaufaj mi

Przyznaję, że dawałam się Loganowi długo kiwać, przekonał mnie, że sprawcą był ten, który nim nie był. Byłam tak samo zdezorientowana jak Ellen i Kathryn. Poczytuję to za plus autorowi, a za minus sobie samej. Ponieważ ja, taka fanka kryminałów i thrillerów, która przeczytała ich tak wiele, powinnam była wcześniej połapać się, że pozwalam się autorowi oszukiwać, aż miło 🙈.

W sumie na końcu nie byłam jakoś bardzo zdziwiona, kiedy w końcu wszystko zostało rozplątane i bez dwóch zdań, było już wiadomo, kto jest "ogrodnikiem" 😉, ponieważ jak nadmieniłam, długo dawałam się oszukiwać autorowi, ale pod koniec coś już mi zaczęło intuicyjnie przebąkiwać, że "Zenek, to nie ten"😉.

Reasumując i pisząc całkowicie subiektywnie, to kolejna bardzo dobra pozycja T.M Logana, którego lubię coraz bardziej. Były oczywiście ze dwa takie momenty kiedy pomyślałam "eee, to niemożliwe", jednak po głębszym zastanowieniu się stwierdzam, że jednak mogło tak być, mogło się tak właśnie zdarzyć. To nie fantazja, to jak najbardziej realna historia. Nigdy nie wiadomo, kim tak naprawdę jest drugi człowiek, na przykład taki który siada naprzeciwko ciebie w pociągu i co kryje się w jego głowie.

Oczywiście będę pogłębiać moją znajomość z twórczością tego pisarza, jeszcze nie wszystkie napisane przez niego książki, przeczytałam.

„Zaufaj mi” T.M. Logana to ciekawe połączenie thrillera akcji z thrillerem psychologicznym, nastawione na dostarczenie czytelnikowi czystej rozrywki. I faktycznie dobrze się przy tej lekturze bawiłam! To historia Ellen, która marzy o zostaniu matką i po części to marzenie właśnie może się spełnić – jakaś obca kobieta zostawiła jej własne trzymiesięczne dziecko pod opieką, po czym wyszła z pociągu. Większa część fabuły przedstawiona jest w narracji pierwszoosobowej, przez co czytelnik poznaje przebieg akcji wraz z odczuciami głównej bohaterki. A akcji jest tu sporo, cały czas coś się dzieje, tempo jest szybkie, na tyle by czytelnik naprawdę nie miał kiedy się nudzić, ale nie przesadnie szybkie, przez co nie ma się wrażenia irracjonalności. Kilka rozdziałów przedstawionych jest też przez inne zamieszane w sprawę postacie, przez co czytelnik ma wrażenie pełnego obrazu, a jednak ciągle brak klucza do pełnego rozwiązania zagadki. Dużo zaskoczeń, zwrotów akcji sprawia, że lektura mocno wciąga i cały czas trzyma w przyjemnym napięciu. Podoba mi się to, że jest to thriller nastawiony na rozrywkę, ale napisany z dobrym wywarzeniem wszystkich elementów, przez co czułam, że autor szanuje swoich czytelników. Z pewnością w przyszłości będę się chciała zapoznać z pozostałymi jego książkami! Polecam!

„Parę sekund może zmienić wszystko…”
To pierwsze zdanie, które znajdziecie w opisie tej historii i stanowi jej kwintesencję.
Ellen zostaje poproszona przez nieznajomą kobietę, aby przez chwilę zajęła się dzieckiem, ta musi tylko odebrać telefon, zaraz ma wrócić… jednak znika bez śladu, a w ramionach bohaterki śpi mała dziewczynka…. W torbie, którą miała przy sobie kobieta i którą została w pociągu Ellen znajduje kartkę, aby zajęła się Mią i nikomu nie ufała, nawet policji. Co ma zrobić w takiej sytuacji? Jak się później okazuje dziewczynka stanowi „klucz” w pewnej sprawie.

Już w pierwszym rozdziale przepadłam, akcja od samego początku pędzi jak pociąg TGV, choć w pewnym momencie odniosłam wrażenie, jakby na moment zwolniła, ale tylko na chwilkę ( w końcu czasem potrzebne są chwile oddechu 🙂)
Razem z bohaterką wpadamy w wir zdarzeń, które z każdą chwilą się komplikują i stają się coraz bardziej niebezpieczne. Ellen za wszelką cenę chce chronić dziewczynkę, przecież to tylko mała istotka, niczemu nie jest winna, ale właśnie to małe dziecko jest w największym niebezpieczeństwie.
Tu nie ma prostego rozwiązania, a Ellen z każdą kolejną stroną popada można powiedzieć w obłęd i sama stara się rozwiązać tę sprawę. Całą historię poznajemy z kilku perspektyw i czytając kolejne rozdziały czytelnik zastanawia się komu faktycznie ma ufać, kto chce naprawdę dobrze dla tego małego dziecka!
Finał?! No nie spodziewałam się, ale kompletnie! Uwielbiam takie mom...

Autor: T.M. Logan

Książki, gdzie głównym tematem jest dziecko, czy występuje w nich dziecko jest dla mnie zawsze bardzo interesująca. Opis jak i okładka sprawiły, że wprost musiałam przeczytać książkę. Gdy zapoznałam się z treścią byłam bardzo mile zaskoczona.

Jadąc pociągiem, młoda kobieta prosi Ellen o przypilnowanie dziecka. Główna bohaterka zgadza się i nim jest w stanie się zorientować, nieznajoma wysiada z pociągu. Ellen już chce wszcząć alarm i znaleźć kogoś z personelu, gdy zauważa kartkę zaadresowaną do niej. Znajdują się na niej tylko trzy zdania, które sprawiają, że kobieta nie wie co ma zrobić. Ma chronić Mię, nie ufać policji, nie ufać nikomu. Ale co zrobić kiedy w grę wchodzi życie niewinnej istotki?

Historia Ellen i Mii wciąga od pierwszych stron i trzyma do ostatniego słowa. Ellen od samego początku zdobyła moją sympatię, ale w miarę czytania książki zaczęłam się zastanawiać czy kobieta czasami nie posiada instynktu samozachowawczego. Zamiast uciekać przed zagrożeniem ona się pchała wprost w jego łapy. Nie wiem czym było to spowodowane.

Cała opowieść jest niezwykle zawiła. Mamy rozdziały z punktu widzenia kilka osób co z jednej strony było dobre z drugiej nie. Już tłumaczę dlaczego nie. Otóż akcja w pewnych momentach bardzo mi się dłużyła. Tak samo jak nieraz ściany tekstu, które sprawiały, że powolnie mi się czytało. Czytelnik musi na pewno zwrócić uwagę na to czy lubi ściany tekstu czy nie, bo tutaj jest trochę ciągłe...