Zapora

Niby ten sam autor, ale czyta się inaczej. Jest to według mnie najlepsza pozycja z komisarzem. Jest w niej wszystko, zagmatwana historia, zwroty akcji, skomplikowani bohaterowie. Proponuję zaczynać właśnie od niej.

"Pod wieczór wiatr nagle przycichł."

Czytanie cyklu, w którym występuje ten sam bohater, jest nieco rozczarowujące: zawsze ta pierwsza książka, w której się z nim zetkniemy (niezależnie od tego, czy rzeczywiście pierwsza w cyklu) pozostawia najsilniejsze wrażenie. Myślę, że "Zapora" to jedna z lepszych pozycji w serii o Wallanderze, a łapię się na tym, że mam ochotę zaniżyć ocenę... Dlatego doceniam Mankella, że stara się, by bohater się zmieniał, rozwijał - inaczej znużenie nim przychodzi szybciej. Sam Wallander nie zmienia się na tyle, by go nie poznać: wciąż jest zapominalski, ma skłonności do wybuchów i przemocy fizycznej, wciąż użala się nad swą samotnością i stara się, jak zwykle dość kompulsywnie i bez powodzenia, znaleźć sobie jakąś kobietę. Nigdy nie ma ze sobą długopisu i notesu. Zawsze ma zepsute auto. Jak zwykle jest cholernie naiwny, zwłaszcza wobec kobiet, i bywa nieodpowiedzialny. Jak zawsze polega na swej intuicji i aż dziwne, że jeszcze go nie zawiodła, co w życiu bez wątpienia częściej się zdarza. Jednak coś się rzeczywiście zmienia: zaczyna uważać na to co je (choroba), nieco schudnie i kupi wreszcie kolejnego przechodzonego peugeota (304). Zacznie też bardziej zauważać rodzinę. No, nie jest to rewolucja, ale czyż można zaprzeczyć, że to postęp? A już się zapowiadało... Autor naprawdę mnie rozbawił początkiem - pierwszy raz chyba zastosował w swym kryminale suspens: na początku czytamy bowiem o bohaterze, który pedantycznie sprząta, spaceruje, świa...

,,Zapora" to moje pierwsze spotkanie z autorem i muszę przyznać, że jestem pod ogromnym wrażeniem. Już wiem, że sięgnę po kolejne książki tego autora. Specyficzne opisy, klimat, powtarzalność - to wszystko tworzy coś tak niesamowitego, że faktycznie ciężko się od niej oderwać.

Lubię Wallandera i te jego smęty. Jest ciemno, zimno i mokro, do domu daleko. "Zapora" była bardzo w klimacie poprzednich historii. Może motyw przestępstw popełnianych w cyberprzestrzeni wypadł dość blado i nieprzekonująco. Cóż, nie zawsze się wszystko autorowi udaje.

No, to się czyta i to jednym tchem. Kurt i jego współpracownicy nie zawodzą. Ten klimat, deszczu, mgły, zachmurzonego nieba. Zwykły facet z problemami, który stawia czoło przeciwnościom. Intryga ciekawa, jak zawsze nakreślone tło socjologiczne współczesnej Szwecji. Świetna książka, świetny kryminał.

Dla mnie przebrnięcie przez tą książkę to była droga przez mękę. Zbyt wolne tempo, złe tłumaczenie i do tego mozolne opisy co Wallender ma kupić w supermarkecie albo jak wyglądała naprawa jego samochodu... Skandynawskie tempo thrillerów zdecydowanie nie dla mnie.

I tym razem komisarz Wallander mnie zaskoczył :) jakimś cudem rozwiązał zagdkę, a ta wydaje mi się była najbardziej skomplikowana z dotychczasowych. Polecam, ale koniecznie czytać należy za jednym tchem ;>

Żeby się nie powtarzać po innych (wyłączywszy lipshit) - po prostu polecam :)

Jedna z moich ulubionych książek Mankella

Kolejna świetna książka Mankella.