Zaginiony świat

Uwaga do samego wydania - mniejszych liter nie dało się? W okularach, a i tak książką nos dotykałam.
Kolejna uwaga - nie czytać BEZPOŚREDNIO po obejrzeniu drugiego filmu. Właściwie to najlepiej nie oglądać drugiego filmu. Chyba, że ma się słabość do Jeffa Goldbluma - co w zupełności rozumiem.


Początek jest trudny i nudny i chciało by się już od razu przejść do rozdziału o "przygodach na wyspie". Ale bez początku nie da się zrozumieć, czemu u licha Ian tam jedzie. No dobrze, to czytam od początku, o całej biologii gadów, o jakiś takiś teoriach matematycznych, o szpiegowaniu... I nie jest wcale tak źle. Najnudniejsze okazują się wstawki z Dodgson'em i resztą jego ekipy. Są tak obrzydliwi, że kibicowanie i czekanie na ich śmierć prowadzi do licznych przekleństw i notorycznego powtarzania "no zdychaj wreście!". Levine zaczyna dawać się we znaki pod koniec, kiedy już zachowuje się jak rozhisteryzowany cywil w obliczu wybuchu Etny. Ian, tuż po morfinowym "odlocie", gdy z takim zapałem i czystością umysłu tłumaczy teorię ewolucji - miodzio :-)
Co jest w tym najśmieszniejsze? Sara - tak jak na filmach z cyklu Obcy - jest tutaj najmocniejszym ogniwem.

Btw. Zaznaczanie terenu przez spermę - obrzydliwe, ale majstersztyk :)

Problematyczne jest ocenić "Zaginiony Świat" po królowej biopunku jaką jest "Jurassic Park". Na pewno nie jest to już technothriller, ma zdecydowanie mniej napięcia i tajemnicy, chociaż przygody bohaterów czyta się z zapartym tchem. Osobiście uwielbiam naukowe rozważania i wywody, szczególnie w wykonaniu Malcolma, aczkolwiek rozumiem, że ktoś oczekiwał więcej uciekania przed dinozaurami. Tym razem autor skupił się na temacie ewolucji oraz pod koniec szczególnie nad kwestiami rozwoju (tu głównie była mowa o globalizacji i zanikaniu różnic). Bohaterowie jak ostatnio wywołują w czytelniku masę emocji, niekiedy sprzecznych, aczkolwiek do samego końca miałam lekki problem by spamiętać, który to Levine a który Thorne. Czyli jednak ciut ich za dużo. Nie zabrakło oczywiście nawiązań do JP, w tym do InGenu. Osobiście żałuję, że nie eksplorowali więcej ich starej, opuszczonej bazy, ale z drugiej strony byli na wyspie zaledwie chwilę, jakby na to nie patrzeć i faktycznie mogli nie mieć na to czasu (ani głowy).

No cóż, tak, jest gorsza niż poprzednia, ale nadal bardzo dobra.