Wszystkiego, co naprawdę muszę wiedzieć, dowiedziałem się w przedszkolu

W końcu znalazłam uniwersalną książkę, która nadaje się na prezent z każdej okazji i to dla każdego człowieka. Nie ważne w jakim jest wieku czy czym się w życiu zajmuje. Wcześniej jedynie słyszałam legendy o istnieniu takich tytułów, ale oto w moje ręce nareszcie trafiło coś, co zdecydowanie pasuje na to miano idealnie!
Gdy dowiedziałam się, że Robert Fulghum jest pastorem, to od razu w głowie pojawiła mi się obawa, że jego teksty będą nadmuchane jak większość kazań, ale zostałam mile zaskoczona. Całość jest lekka, napisana przyjemnym stylem. Pozostawia w sercu ciepło, które polubiłam na tyle, że siłą odkładałam książkę, by nie przeczytać jej na jeden raz. Teksty dotykały tematów mniej lub bardziej poważnych, a kilka z nich zdecydowanie wryło mi się w pamięć. Nie traktowały o niczym zaskakującym, choć gdy autor w jednym miejscu zebrał swoje obserwacje i przemyślenia odnośnie życia, dało to naprawdę piękny obraz całości. Taki, który pozwala ujrzeć rzeczywistość w nieco cieplejszych barwach. Nagle wszystko zaczęło mi się jawić jako prostsze i milsze!
„No cóż, mam już dość słuchania ciągle, jaki ten świat jest podły, a ludzie źli. Po co tak mówić?" to zdanie, które bardzo fajnie podsumowuje całość i pokazuje, czego tak naprawdę możemy się spodziewać. Tytuł ten nie zmieni naszego życia, ale zdecydowanie przypomnie o tym, co jest ważne.
Choć! Jako ciekawostkę mogę wam zdradzić, że już nigdy nie będę patrzeć na łazienki w ten sam sposób. Rzeczywiście są one w stan...

Znane nam jest w ramach rozmów dorosłych, celem krytyki drugiego człowieka powiedzenie: "no, takie rzeczy to nawet dzieci w przedszkolu wiedzą". A właśnie, wydawałoby się, że dzieląca nas przepaść wiekowa, suma doświadczeń nabytych przez lata od przedszkolaka do obecnego dorosłego, wydarzenia, które ukształtowały (i nieustannie kształtują) nasz charakter, będą mieć kluczowy wpływ na to, jak postrzegamy świat, jaką pełnimy w nim rolę, kim jesteśmy i za kogo się uważamy.
Bardzo utrudniamy sobie tę lekcję życia, nie odrobiliśmy zadania domowego, które wpajały nam przedszkolanki przy oczywistej aprobacje rodziców, którzy posłali nas do pierwszej (a jakże ważnej) placówki rozpoczynającej naszą edukację. Możemy nabywać wiedzę z języka ojczystego, matematyki, historii, wiedzy o społeczeństwie, lecz najważniejszą nauką jest to, czego doświadczamy na codzień, a co nas kształtuje, jako ludzi z krwi i kości.
Potwierdza moje słowa autor, emerytowany pastor, a obecnie 65-letni dziadek siedmiorga wnuków. Jego pierwsze dziecko, czyli "Przedszkolne Credo" doczekało się po ćwierćwieczu aktualizacji, a Robert opatrzył je dodatkowymi komentarzami.
Książka ta to zbiór krótkich esejów, które idealnie można podsumować stwierdzeniem: "niezwykłe rozważania o zwykłych sprawach". Pisarz w nawiązaniu do tego, czego doświadczał w prozie życia, objaśnia lekcje, jakich efekty zauważył z perspektywy czasu. Treść luźna, swodobnie napisana, czytająca się zadziwiająco przyjemnie trąci ci...