Wspólna orbita zamknięta

Czytanie książek przez całe życie ma tylko jedną wadę - z czasem coraz trudniej znaleźć pomiędzy okładkami coś oryginalnego. poruszającego lub zabawnego, coś czego nie czytało się już wcześniej. Nie jestem pewien czy Becky Chambers posiada wyjątkowy talent do oryginalnego przedstawiania znanych tematów, czy też przypadkowo nigdy wcześniej nie trafiłem na książki w tak nietypowy sposób próbujące opisać co to znaczy być człowiekiem i jak przezwyciężać własne ograniczenia. Powieść zawiera dwa główne wątki opowiadające o dziewczynce wychowywanej przez sztuczną inteligencję oraz sztucznej inteligencji, uczącej się jak żyć wśród ludzi w ciele przypominającym człowieka. Nie ma w tej książce sensacji, maszynowych umysłów skoncentrowanych na logice ani wojen z maszynami. Autorka koncentruje się na uczuciach i przeżyciach dwójki kobiet (nie waham się użyć tego określenia w przypadku Sidre, sztucznej inteligencji w ciele funkcjonującym nieomal tak samo jak ludzkie), które przezwyciężają ograniczenia narzucane im przez ich własne światy przy pomocy inteligencji opartej na obcym nośniku. Małej Jane, niewolniczo harującej w zamkniętej i dozorowanej przez roboty fabryce, pomaga sztuczna inteligencja statku ze złomowiska. Z kolei sztuczna inteligencja innego statku, Sidre (znana z poprzedniego tomu "Daleka droga do małej, gniewnej planety"), również od zera uczy się żyć w ciele udającym ludzkie z pomocą swojej ludzkiej przyjaciółki, Papryki. Ani jedna ani druga nie poradziłaby sobie bez pomo...