Wrota Abaddona

Ta książka to "3 razy za": za długa, za nudna, za przewidywalna.
- Za długa, bo cześć wątków autor mógł sobie darować, tym samym skrócić tego behemota o kilkadziesiąt ładnych stron - ale spaceopera rządzi się swoimi prawami,UE gdyby to dzieło liczyło mniej, niż 500 stron po prostu nie dałaby homologacji na S.O. .
- Za nudna, bo bohaterowie chodzą i gadają w nieskończoność, a akcja w tym czasie stoi w miejscu nie wykazując żadnego ruchu - teoria względności potwierdzona!
- Za przewidywalna, bo autor zabiera nas na ten sam rollercoaster, co w części drugiej tylko dekoracje zmienia, i już na starcie wiadomo który z adwersarzy dzielnej załogi z Rosynanta pod koniec stanie się jej przyjacielem - czytasz i ziewasz.
Mam przesyt, być może po prostu dwa tomy z rzędu to za dużo, być może fani serii zauważą, że tak jest z wieloma seriami i w ogóle to co się czepiasz noobie, na konwencie cię nie widziałem, bo pewnie stałeś tam gdzie szturmowcy... Potrzebuję odpocząć od pana Coreya.

Bardzo fajny czasoumilacz. Obok znanych i lubianych postaci pojawiają się nowe, których... raczej nie polubiłam i bez żalu pożegnam. Ciekawe wydarzenia, wartka akcja, humor i powrót Millera to całkiem udana kombinacja.
Tylko wydawnictwo nie stanęło na wysokości zadania - dosyć dużo tutaj drobnych błędów, co w przypadku MAGa jest co najmniej dziwne.