Opinia na temat książki Wołanie kukułki

Czasami trafiam na książki, których fabuła jest mocno zbliżona do fabuły dopiero co przeczytanej książki. Dla niektórych mogłoby to być irytujące, ja jednak doceniam takie zbiegi okoliczności. Mam wtedy szansę sprawdzić inny punkt widzenia i sposób poprowadzenia historii, której początek brzmiał znajomo, ale jej finał może już być zupełnie inny.

Ostatnio trafiły mi się dwie takie bliźniacze fabuły i zapewniam, że nie miałam na to wpływu. Po “Wołanie kukułki” sięgnęłam z polecenia i totalnie nie zawracałam sobie głowy sprawdzeniem, cóż to takiego. Po prostu zaczęłam słuchać (audiobooki polecają się do puzzli) i nawet nie wiem kiedy wylądowałam za połową.

Londynem wstrząsa śmierć supermodelki, Luli Landry, której ciało znaleziono pod balkonem jej apartamentu. Szybko zostaje postawiona teza o samobójstwie. Są jednak tacy, którzy nie do końca wierzą w tę wersję wydarzeń. Na scenę wkracza więc Cormoran Strike – weteran wojenny prowadzący agencję detektywistyczną, nietuzinkowa postać. W prowadzeniu śledztwa pomaga mu nowa tymczasowa asystentka, Robin. Obie postacie są ciekawe, barwne i intrygujące, a swoimi charakterami idealnie uzupełniają fabułę.

Jestem świadoma, że na rynku wydawniczym jest sporo lepszych i gorszych kryminałów. Sama już niejeden i nie dwa przeczytałam, ale ten ma w sobie coś takiego, co czyni go wyjątkowym. Ciężko mi to nazwać, ale na pewno da się wyczuć wyjątkowy klimat tej opowieści. Może to J.K. Rowling nawet pisząc pod pseudonimem przelewa na kartki odrobinę magii... W każdym razie myślę, że ta historia zostanie w mojej pamięci na długo.