Wojna światopoglądów Czy naukowcy mają duszę?

Książka ta to dwugłos naukowca Leonarda Młodinowa (fizyka popularyzatora nauki piszącego m.in. ze Stevenem Hawkingiem) oraz duchowego nauczyciela Deepaka Chopry na takie tematy jak powstanie Wszechświata, naturę czasu, świadomości, ewolucji i tym podobnych zagadnień, które często stają się kością niezgody pomiędzy wyznawcami religii a racjonalistami przekonanymi o tym, że powyższe na pytania da się odpowiedzieć przy użyciu narzędzi i metod naukowych bez uciekania się do odwołań do bytów spoza świata materii.

Dla ścisłości muszę napisać, że polskie tłumaczenie tytułu zniekształca go i powinno brzmieć: Wojna światopoglądów. Nauka kontra duchowość. Pytanie o duszę naukowców jest słabe.

Interesowało mnie co powie Deepak Chopra, jakich argumentów użyje by przekonać czytelników o istnieniu wszechogarniającej świadomości (bo o bogu osobowym nie ma mowy), kosmicznego bytu stwarzającego wszystko i nadającego światu cel i znaczenie. Chopra uzywa mnóstwa terminów naukowych w całkiem dowolnych znaczeniach - wszystko u niego jest kwantowe a świadomość występuje na poziomie atomów. Są to słowa z zakresu twardej nauki wplecione w narrację new-age'ową, żadnych konkretów, uogólnienia, dowody prowadzone w sposób urągający logice. Naprawdę trudno uznać atom żelaza, który znajduje się w czerwonej krwince w krwiobiegu człowieka za część świadomości Wszechświata. Albo przejąć się pytaniem gdzie ma miejsce zachód słońca, który widzimy oczami wyobraźni? Oczywiście, że w przestrzeni...

"Wojna światopoglądów" zbudowana jest na zasadzie konfrontacyjnych esejów dwóch adwersarzy.
Deepak Chopra reprezentuje pogląd mistyczno-naukowy, zaś Leonard Młodinow racjonalno-naukowy.
Obaj pochylają się nad kilkunastoma tematami styku nauki z transcendentnym elementem naszego pojmowania świata.
Chopra uparcie dopatruje się w świecie głębszej niż doświadczalnie-naukowej, nadającej Wszechświatowi sens, siły. Zakłada, że emergencja dowodzi istnienia poziomu niedostępnego poznaniu zmysłowemu, takiego kwantowego duszo-podobnego stanu fundamentalnego.
Dla mnie to współczesna forma scholastycznego interpretowania wszystkiego jednym pozazmysłowym absolutem.
Młodinow, choć nie wytacza dział ostatecznych, stara się studzić emocje Chopry. Jest przy tym precyzyjny, jak to tylko możliwe w przypadku popularnej publikacji. Według mnie zbija większość argumentacji oponenta. Krok po kroku pokazuje, że obecny stan badan naukowych, choć nie tłumaczy wszystkiego, daję wystarczająco solidne podstawy do nieuwzględniania nadnaturalnych wyjaśnień. Staje po stronie Laplace'a w dyskusji z Napoleonem, gdy ten tłumaczył się, że w jego podręczniku do mechaniki pojęcie Bóg nie było potrzebne.
Cały spór o odmienność opisu świata obu panów można podsumować stwierdzeniem, że Młodinow odpowiada na pytania JAK, zaś Chopra potrzebuje jeszcze odpowiedzi na pytania DLACZEGO.

Ale czy Wszechświat ma sens?
Możecie nie podzielać mego zdania, ale "Wojnę światopogladów" należy pr...