Władca Lewawu

Doroty Terakowskiej nie czytałem już bardzo długo, więc miło było wrócić do jej prozy. "Władca Lewawu" to miła historyjka, którą czyta się błyskawicznie. Pod płaszczem fantastyki jednak kryje głębsze przesłanie. Czytałem gdzieś recenzję, że z racji daty wydania można interpretować ją w kontekście komunizmu i stanu wojennego. Dostrzegam taką możliwość, choć z ogromnym trudem. Dla mnie "Władca Lewawu" to opowieść o chłopcu z domu dziecka, który szuka siebie, swojej tożsamości i miejsca na świecie. Goni za swoją przeszłością, próbując się z nią zmierzyć. Szuka korzeni, oparcia, podstawy, na której będzie mógł budować swoje dorosłe życie. To przepiękna opowieść mająca pozytywne przesłanie. Szukajcie siebie, bo warto. Błądźcie, bójcie się, ale idźcie przez siebie :).

Książka dla młodzieży, jednak i ja, jako dorosła osoba, z wielką ciekawością zagłębiłam się w świat przedstawiony przez autorkę.
Co prawda paru spraw mogłam się domyślić, mimo to ciekawie było słuchać o akcji dziejącej się w Krakowie i "Krakowie".
Fabuła minimalnie przypominająca "Stranger Things" jednak jest to wciąż autorski pomysł, co zostało przedstawione w tej książce.

Polecam młodym, a i starszym jeżeli potrzebują czegoś lekkiego do poczytania pokroju fantasy.

❗TW: pająki

Nienawidzę tego, jak wszystko wskazuje, że właśnie będzie koniec książki, happy end, wszystko super, a chwilę później pojawia się jakaś kolejna losowa i niepotrzebna akcja. To wygląda tak, jakby ktoś stwierdził, że książka jest za krótka, więc zamiast ją skończyć, dopisze jeszcze 100 stron.

Poza tym książka dla dzieci, więc pewnie jakbym była dużo młodsza to by mi się spodobała. Teraz strasznie mi się dłużyła.