Opinia na temat książki Wilczyca

Skoki między postaciami i w czasie, ciekawy zabieg czy niepotrzebne wprowadzanie chaosu?
Wydaje mi się, że to zależy od ilości i sposobu przeplatania. Nieraz wychodzi to lepiej, nieraz gorzej.
W wypadku Wilczycy na początku było dla mnie ciut chaotycznie.
Mieliśmy przeszłość Laury i Ariela, teraz i cztery tygodnie wcześniej. Tym sposobem wiedzieliśmy za dużo i za mało jednocześnie. Z czasem powoli zaczynał wyłaniać nam się obrazek.
Laura dalej ściga Poltergeista, a do pomocy zostaje jej przydzielony młodszy aspirant Dominik Bielczyk, prosto po szkoleniach FBI z profilowania. Wspólna noc oraz sekret, który skrywa mężczyzna będa stanowić jednak spore przeszkody w drodze ku sprawnej współpracy i budowaniu zaufania. Czy wspólnymi siłami odkryją coś nowego?
Lisiecki natomiast zajmie się swoim zdrowiem psychicznym, a to doprowadził go do grzebania we własnej przeszłości. Co odkryje mężczyzna i czy to pomoże mu w końcu funkcjonować w zgodzie z samym sobą ?
Te dwa, jakżeby się mogło wydawać, odległe śledztwa połączy wspólny mianownik, który sprawi, że wiele tajemnic wyjdzie na jaw.
Czy Wilczyca zakończy swoje polowanie?

"Poszukiwacz zwłok" był ciekawy, ale to "Wilczyca" zdobyła moje uznanie. Lepiej poznajemy bohaterów, którzy budzą coraz większe zainteresowanie.
Książka mogłaby być ciut cieńsza i by na tym nie straciła, a wątek służb specjalnych niestety do mnie nie trafia i mam nadzieję, że nie będzie zbyt rozbudowany w kolejnych częściach.