Więzy krwi

Opowiadania "Smutek" , "Hekatomba" , minipowieść "Zwierciadło" strasznie mi sie spodobały : ciekawa też jest "Schizma" w której kościół opiera sie na handlu. Natomiast reszta opowiadań nie zrobiły na mnie wielkiego wrażenia :/

Bardzo ciekawa książka, a raczej zbiór opowiadań. Jedne lepsze, inne ciut mnie, mimo to warto sięgnąć :)

zbiór opowiadań w stylu Kossakowskiej to naprawdę dobra rozrywka :)

Lubię czytać zbiory opowiadań. Jeśli są wypełnione chorymi wytworami wyobraźni, fantastycznymi wyobrażeniami o rzeczywistości to autor kupił mnie w całości. Przez formę jaką obierają historię dla mnie są atrakcyjniejsze niż powieści. Na tych kilkunastu, kilkudziesięciu stronach mam wszystko czego oczekuję, całość jest skompresowana, przez co trudniejsza do przełknięcia. Autor pokazuję swoją najlepszą bądź najgorszą stronę, a ja jako widz mam wszystko na przysłowiowym talerzu.
"Więzy krwi" Mai Lidii Kossakowskiej to gorzka pastylka fantastycznych wizji świata w jego wynaturzonej formie. Zbiór opowiadań zawiera 9 niezwykłych historii których wspólnym mianownikiem jest obraz ziemi przepełnionej smutkiem, okrucieństwem, beznadzieją i śmiercią.
Wszechobecna rubinowa czerwień płynąca niczym rwący nurt może niebezpiecznie pobrudzić czytelnika. Ja co rusz wycierałam ręce. Opowiadania bardzo mocno osiadają na czytelniku, są taką muchą pojawiającą się znikąd, która uporczywie nie daje nam spokoju, odpoczywa na ramionach zostawiając niechciane bakterie. Ja nie czułam się komfortowo podczas czytania - miałam wrażenie, że przebijam się przez mgłę. Mimo całego tego oporu - książkę czytałam zawstydzająco długo - odnalazłam światełko w tunelu. Wiecie, taki brudny poblask przesączający się przez żaluzje okna. ;)
Moja uwaga została skutecznie pożarta przez wygłodniałego posłańca Boga niosącego śmierć. "Hekatomba" i jej zapach rdzy, wanilii i migdałów będzie mnie jeszcze długo ...

Całe szczęście. Całe szczęście, że oststnie pięc opowiadań zmienia wszystko - na lepsze. Książkę prawie spisałam na straty, czytając kilka piewszych dziwnych tworów autorki, straciłam nadzieję na fantastyczną przygodę. Na szczęście tych kilka ostatnich opowiadań, pozwoliło mi uwierzyć w to, że pani Maja potrafi "lekkim piórem" tworzyć swiat, przejmująco ciekawy i intrygujący na tyle że chce się jeszcze i jeszcze....... Ps. Ostatnie opowiadanie "Szkarłatna fala" przypomina mi "Predatora" a raczej swiat widziany oczami predatora. Ciekawe doznanie :-)

Kossakowska pisze dobrze, z zębem. Ale i to w sumie zastrzeżenie do wszystkich anatologii z Fabryki Słów, wszystkie opowiadania są mi znane z wydań czasopismowych. Czyli, produkt nie pierwszej świeżości. Chociaż w tym wypadku opowiadania się bronią.

Mi najbardziej spodobało się "zwierciadło" i "smutek"... Szczerze powiedziawszy do gustu nie podpadła mi tylko "Schizma" :D Książka warta polecenia ;)

różnorodnie i pomysłowo, z zapartym tchem przeskakuje się pomiędzy kreowanymi przez panią maję światami.

Interesująca książka , zebrane opowiadania dziwne i miejscami zaskaujące - całość godna polecenia .

A ja jakoś nie mogę doczytać "Zwierciadła"...Reszta opowiadań mi się podobała ;)

Różnorodnie, rozmaicie... Minipowieść bardzo mi się podobała.

Rewelacyjny zestaw opowiadań.