Wiersze zebrane

Pierwszy wydany zbiór wszystkich wierszy poetki i publicystki pochodzenia żydowskiego Loli Szereszewskiej (1895–1943), której twórczość była do tej pory na marginesie recepcji literackiej, a stanowi niezwykły zapis biografii indywidualnej, będącej jednocześnie częścią doświadczenia zbiorowego. Twórczość Szereszewskiej czerpie z poetyki Młodej Polski i grupy Skamander, jednak charakteryzuje się własnym, odrębnym stylem poetyckim. Ważnym elementem jej wierszy jest sensualizm i erotyzm, wpisanie w kontekst przyrody – pojawiające się w wierszach postacie kobiece są jednocześnie żywiołem ziemi, równiną wezbraną strumieniem, sadem jesiennym, winnicą. Poezja Szereszewskiej, której życiowa podróż została tragicznie przerwana (zginęła wraz z córkami w 1943 roku), to również głos wierzący, że można coś zmienić tuż przed nadchodzącą katastrofą.

Azymutami tej poezji są nazwiska z tak odmiennej konstelacji: Eker, Ginczanka, Vogel, Pawlikowska-Jasnorzewska czy Iłłakowiczówna, co nie dziwi, mając na uwadze, że w równym stopniu sięgała po strategię mityzacyjną, techniki lirycznego realizmu czy „Szpilkową” – była dla tego pisma znaczącym głosem – ironię, a także refleksyjną czujność, dzięki której nie umykało jej totalitarne i militarystyczne zwyrodnienie współczesności.