Lola Szereszewska

Lola Szereszewska, właśc. Leonia Szereszewska, de domo Rotbard – polsko-żydowska poetka i publicystka okresu dwudziestolecia międzywojennego.

Urodziła się w 1895 roku, w rodzinie Rotbardów. Była członkinią Akademickiej Korporacji Syjonistycznej „Zelotia”.

Autorka pięciu zbiorów poetyckich, które ukazały się m.in. nakładem wydawnictwa Gebethner i Wolff i księgarni Ferdinanda Hoesicka. W 1917 roku jej nowela Amenophis IV została doceniona w konkursie „Sfinksa”, zaś w 1939 roku Szereszewska brała udział w plebiscycie na najlepszą książkę magazynu literackiego „Skawa”.

W latach 30. XX w. związała się z redakcją literacką „Chwili”, była także znaczącym głosem w „Szpilkach”, gdzie opublikowała m.in. zgryźliwy czterowiersz na temat Zuzanny Ginczanki. Pod koniec lat 30. jej teksty prasowe nabrały katastroficznego tonu podsyconego obawami o przyszłość. W latach 1937–1938 pisała dla warszawskich gazet „Nowy Głos” i „Ster”. Jej teksty w okresie międzywojennym można było także znaleźć na łamach „Ewy”, „Okolicy Poetów”, „Kameny”, „Naszej Opinii”, „Ilustrowanego Dziennika Ludowego” i „Merkuriusza Polskiego Ordynaryjnego.. Jej korespondencja z Karolem Wiktorem Zawodzińskim znajduje się w zbiorach Biblioteki Narodowej.

Zginęła 1 lutego 1943 roku wraz z córkami Dagmarą Zofią i Elżbietą Mirosławą. Jej szczątki zostały pochowane w 1946 roku w grobie rodzinnym na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.