Wiatr

"Ze­msta jest do­brym roz­wią­za­niem jedy­nie na krót­ką metę. Chwi­la ulgi, a potem w naj­lep­szym razie bez­sen­ność, a w naj­gor­szym wię­zie­nie. Czy na pewno warto?"

Pytanie to wybrzmiewa od pierwszych stron, gdy już na wstępie stajemy się świadkami zbrodni, przemyślanej i dokonanej z pełną premedytacją. Nie wszystko jednak idzie zgodnie z planem. Do śledztwa zostaje przydzielony doświadczony komisarz Mirosław Grocki, dla którego to pierwsza sprawa po wcześniejszym przymusowym zwolnieniu. Sprawa tym trudniejsza, bo wkrótce

okazuje się, że to nie jedyna zbrodnia dokonana w okolicy, a brak powiązań między ofiarami nie ułatwia zadania.

"Wiatr" to mroczny kryminał, który już od wstępu burzy schemat do którego jesteśmy przyzwyczajeni. Autor, ujawniając nam, kim jest morderca, sporo ryzykował, jednak szybko okazuje się, że w tym przypadku wszystko zagrało idealnie. Daje nam to uczucie lekkiej przewagi nad brodzącą w domysłach ekipą śledczą na czele z Grodzkim. Strona po stronie zanurzamy się w zawiłą intrygę pełną emocji, zawiedzionych oczekiwań i fałszywych tropów, a tytułowy wiatr nadaje złowieszczy ton i podsyca niepokój.

Każda z postaci nakreślona jest wyraziście i przede wszystkim realistycznie. Pragnienie zemsty często przysłania obiektywne myślenie, a podsycane przez wściekłość, wyzwala w człowieku najgorsze instynkty. Doceniam również, że każdy aspekt śledztwa poparty jest żmudną, mozolną pra...

“Wiatr” to druga powieść Marcina Silwanowa, ale całkiem inna niż debiut, widać w niej ogromną ilość pracy włożoną w samodoskonalenie umiejętności pisarskich. Powieść przemyślana i tak od środka prawdziwie poruszająca, choć z początku wcale na to nie wygląda…. Zaczyna się bardzo zwyczajnie - od zbrodni i kilku postaci, które, jak zakładamy, będą się z nią łączyć. Co ciekawe, czytelnik od początku wie, kto zabił, wie też, że policja idzie złym tropem. To bardzo nieszablonowy początek kryminału, prawda? I tak naprawdę przy zarysowaniu akcji nie do końcu wiadomo co o historii myśleć, ale już za chwilę okazuje się, że ta zwyczajność wciąga, nagle nie da się książki odłożyć. A my przyglądamy się postaciom od strony psychologicznej, obserwujemy efekt kuli śnieżnej, efekt motyla, w którym jedno niepozornie zdarzenie ostatecznie prowadzi do ogromnych, tragicznych konsekwencji. Do tego dochodzi tytułowy wiatr, który w podlaskich lasach daje niesamowity klimat, duszny niepokój, który czytelnik czuje w swoim wnętrzu. Mała miejscowość, zamknięta społeczność, dookoła las - już samo to obiecuje klimatyczną lekturę, a to przecież dopiero początek… To historia o zwyczajnych ludziach, o poczuciu inności i krzywdy, które pielęgnowane prowadzi w dziwne rejony, nad którym w pewnym momencie traci się kontrolę. Jestem pod ogromnym wrażeniem tej historii - wydaje się zwyczajna, a ostatecznie porusza do głębi. Gorąco polecam fanom małomiasteczkowych powieści kryminalnych, dla których psychologic...

Jednej ze wsi pod Białymstokiem zostaje odnalezione ciało mężczyzny. Podejrzanym zostaje brat denata, który dopiero wyszedł na wolność z więzienia. W tym samym czasie, nieopodal pobliskiego lasu, zostają odnalezione spalone zwłoki młodej dziewczyny. Do sprawy zostaje przydzielony komisarz Mirosław Grocki, który wraca po dłuższym zwolnieniu z powodu podejrzenia o współpracę z zorganizowana grupą przestępczą.
.
"Wiatr" to jedna z tych historii, w których poznajemy mordercę i jego motywy już od samego początku. Autor od razu odkrywa przed nami wszystkie karty, więc to nie jest typowy kryminał z zagadką w tle, jaki do tej pory czytaliście. Powieść jest nadal tajemnicza i mroczna, bo nawet jeśli znamy sprawcę, to nadal motyw jego działań jest dla nas niejasny i tajemniczy. Oprawca ciągle myli tropy, zrzuca podejrzenia na innych, jest dobrym obserwatorem i myśliwym, bo wie jak upolować swoją ofiarę i nadal czuć się bezkarnym.
Tylko skąd ten tytułowy wiatr i co on wspólnego
.
Miałam przyjemność czytać debiut Pana Marcina "Warstwy podskórne" książka, która pokazała, że autor ma wielki potencjał do tworzenia tajemniczych, ciekawych i niestandardowych kryminałów. Najnowszą powieścią autor pokazał, że rozwinął się pisarsko od momentu swojej pierwszego kryminału i tym samym podniósł sobie wyżej poprzeczkę. Z pewnością nie powiedział jeszcze ostatniego słowa i jestem pewna, że stać go na więcej, bo ma ogromny potencjał i nie powiedział ostatniego słowa, co jeszcze...

W małej wiosce pod Białymstokiem zostaje zamordowany mężczyzna, podejrzenia padają na brata który kilka dni wcześniej wyszedł z więzienia gdzie odsiadywał wyrok za morderstwo. Jednak to nie jedyne morderstwo tego dnia, w pobliskim lesie zostaję odnalezione nadpalone ciało młodej kobiety. Nogat - brat zamordowanego, w obawie przed oskarżeniem go o morderstwo brata zaczyna ukrywać się u starego znajomego. Podczas ukrywania się przypomina sobie o dziennikarce która wiele lat temu pisała artykuły w lokalnej gazecie, kontaktuje się z nią aby udzielić wywiadu który ma udowodnić jego niewinność. Do sprawy obu morderstw zostaje przydzielony najlepszy śledczy Mirosław Grodzki, który za wszelką cenę próbuje rozwiązać obie sprawy. Szuka wspólnych punktów i typuje mordercę.
Czy Grodzkiemu uda się złapać mordercę?
Ile niewinnych osób zginie przed rozwiązaniem zagadki?

"Wiatr" jest to bardzo tajemniczy i mroczny i wielowątkowy kryminał o zemście i obsesji. Niby od samego początku wiemy kto jest mordercą jednak w trakcie historii dowiadujemy się dlaczego to robił. Jest wiele tropów, wiele tropów mylących. Zakończenie książki pozostawiło mi niedosyt. Ciekawe czy autor planuje wydać dalszą historię...?

Ludzki umysł jest czymś naprawdę fascynującym. Jednak czy wiedziałeś/-aś, że może na niego wpływać… wiatr? Może sprawiać, że popadniemy w stany lękowe, czujemy większą irytację, stajemy się bardziej wybuchowi, a w konsekwencji jesteśmy w stanie nawet zabić. I nie są to żadne farmazony, a wyniki badań naukowych prowadzonych przez specjalistów. To właśnie z tych badań zaczerpnął inspirację Marcin Silwanow do napisania swojej najnowszej książki pod tytułem „Wiatr”.

•

„Wiatr” Marcina Silwanowa to powieść, która posiada swój ciekawy, a co najważniejsze, oryginalny charakter. Wszystko za sprawą tytułowego wiatru, który okazuje się mieć wpływ na głębię psychologiczną, świetnie ukazaną w tej książce.

Fabuła opiera się na pozornie dwóch przypadkowych zabójstwach, do których dochodzi w małej wsi pod Białymstokiem. Już od samego początku da się wyczuć duszną atmosferę, swoisty mrok i przede wszystkim powiew małej, hermetycznej społeczności, co uwielbiam w książkach. Społeczność ma swoje własne tajemnice, których nikomu nie zdradzi, las otacza całą wioskę, a jeszcze ten wiatr… Jakby halny, ale przecież wiejący na Podlasiu. To ten wiatr nadaje całej powieści specyficznego klimatu, którego mogą jej pozazdrościć inne książki. Wiatr nadaje złowieszczego charakteru, wpływa na samopoczucie postaci, ich nastroje i decyzje, jakie podejmują…

No właśnie, postacie. Jest ich dużo. Jednak nie ma możliwości, aby się w nich po...

Wiatr - Marcin Silwanow

„Mirosław Grocki, oddany pracy komisarz wydziału kryminalnego Komendy Miejskiej Policji w Białymstoku, jest na zwolnieniu po tym, jak został podejrzany o współpracę ze zorganizowaną grupą przestępczą. Jednak gdy w lesie, nazywanym przez miejscowych przeklętym, zostają znalezione spalone zwłoki młodej dziewczyny, komisarz wraca do swoich obowiązków i staje przed trudnym zadaniem odnalezienia zabójcy.

Wkrótce okazuje się, że to nie jedyna zbrodnia w okolicy. W tajemniczych okolicznościach umiera mężczyzna, a podejrzenie pada na jego brata, który właśnie wyszedł z więzienia. Na kolejne morderstwo nie trzeba długo czekać.”

Sięgając po „Wiatr” liczyłam na mocny kryminał ! I tak też było! Autor fenomenalnie wykreował historię w której od początku znamy sprawcę i widzimy jak policja podąża błędnymi tropami. Genialnie wykreowany porter psychologiczny postaci. Mimo, że początek zapowiadał się dość leniwie- zbrodnia, pojawienie się kilku postaci i policjant, ktory wydaje się „rzeźnikiem”, to ze strony na stronę autor wciągał nas w historię, by do ostatniej strony trzymać nas w napięciu.
Styl autora bardzo mi przypasował, napisane dokładnie tak jak lubię czytać.
Kolejny plus za to, że „Wiatr” sprawi, że jedna decyzja wpływa na inne i to od nas samych zależy jakie będą następstwa danej decyzji- i tak też mieli bohaterowie tej książki. Wydawać się może, że to kryminał jakich wiele, jednak pod względem psychologicznym wychodzi...

"Wiatr" to drugi po debiutanckich "Warstwach podskórnych" kryminał Marcina Silwanowa.

Spa­lone zwło­ki mło­dej dziew­czyny w lesie pod mia­stem i śmierć w trakcie libacji dwóch braci. Brak świad­ków, brak śla­dów. Obie sprawy łączą się w nieoczekiwany sposób, czytelnicy dobrze zdają sobie sprawę z owego powiązania, jednak dla komi­sarza Groc­kiego stanowić będzie to nie lada zagwozdkę.

Dostajemy wgląd w pracę śledczych, co wcale nie jest tak ekscytujące, jakby się mogło z pozoru wydawać — to żmudna, drobiazgowa mozolna praca, bardzo realistycznie i wiarygodnie przedstawiona.
Sprawy zabójstw są mocno niepokojące, albowiem człowiek, który się ich dopuścił, wydaje się nie mieć sumienia. Za niepozorną fasadą ukrywa się bezlitosna bestia, która zrobi wszystko, by zrealizować swój plan. Bez chwili wahania usuwa wszelkie przeszkody, które staną mu ma drodze. Początkowo kieruje nim chęć zemsty, lecz bardzo szybko zdaje sobie sprawę, że zabijanie sprawia mu ogromną przyjemność.

Mimo wielu niezaprzeczalnych walorów ciężko było mi w pełni oddać się tej historii, wciąż coś mnie rozpraszało, odciągając moją uwagę. "Wiatr" to całkiem poprawny kryminał, jednak poza tym, niewiele więcej mogę o nim powiedzieć.