Eseje składające się na tę książkę to owoc fascynacji sztuką renesansu włoskiego, jednego z najciekawszych okresów w historii europejskiego malarstwa. Joanna Pollakówna pisze o obrazach i ludziach, którzy te obrazy malowali – o Giorgionem, Lorenzu Lotto, Cimie da Conegliano, Savoldzie, Bellinim, Carpacciu, patrząc na ich dzieła oczami poetki i dzieląc się swoimi odczuciami z ogromną wrażliwością, a jednocześnie rzetelnością historyka sztuki. Jej książka to także obraz epoki i jej ducha, idei kształtujących dzieła, opowieść o ponadczasowych problemach tworzenia i relacji między człowiekiem a światem.