Waleczna Czarownica

Ostatni tom Trylogii Klątwy. Trochę ciekawszy od drugiej części, ale w dalszym ciągu ta autorka nie przekonała mnie do swojej twórczości.
Może dwadzieścia lat temu miałabym inne zdanie. Na dzień dzisiejszy szukam w książkach postaci bardziej charyzmatycznych.
Niestety tutaj mi tego zabrakło.

,,Waleczna Czarownica" Danielle L. Jensen

Jaką macie ulubioną serię?

Długo starałam się nie czytać ostatniego tomu tej trylogii. Dlaczego? Bo nie lubię żegnać się z bohaterami oraz bałam się, że się zawiodę zakończeniem.

Gdy czytałam pierwszy tom nie byłam przekonana, czegoś mi brakowało, po drugim tomie znacznie bardziej polubiłam bohaterów i się do nich przywiązałam, a po trzecim brak mi słów, aby to opisać.

Szczęście, śmiech, irytacja, smutek, płacz - emocje.

Przy ,,Walecznej Czarownicy" towarzyszyło mi mnóstwo emocji😳❤️😭 Byłam ciekawa, spragniona i ciągle chciałam wiedzieć, co dalej będzie. Ale koniec rozerwał moje serce na kawałki był poruszający i za razem piękny. Lepszego zakończenia trylogii ,,Klątwy" nie mogłam sobie wymarzyć. To co autorka zrobiła ze mną podczas czytania jest niesamowite.

Bohaterowie. Jak początkowo nie lubiłam Cécile i Tristana - tak teraz ich uwielbiam, moje nastawienie się z tomu na tom, zmieniało się i ostatecznie lubię ich.

Victoria i Vincet. Bliźniaki. Bardzo ich polubiłam, za humor, charaktery i wszystko.

Sabrine, Chris, Marc takich przyjaciół jak oni - sama bym chciała.

Podsumowując, całą serie z tomu na tom była coraz lepsza. Widać, jak ewoluował styl pisania Danielle L. Jensen. Autorka zabrała mnie do niesamowitego świata, o którym na długo nie zapomnę i z pewnością myślami będę wracała do Trollus.

Brakuje mi słów, jak bardzo ta trylogia była dobra!! Ostatni tom powalił mnie emocjonalnie na łopatki. Zakochałam się w tej powieści, ale znienawidziłam zakończenie. Ostanie 50 stron wycisnęło ze mnie morze i hektolitry łez, odebrało oddech i złamało serce. Nie żałuję ani sekundy poświęconej tym książkom, ponieważ przeżyłam z nimi wspaniałą przygodę i jestem pewna, że po raz kolejny za jakiś czas ponownie po nie sięgnę. Jestem świeżo po przeczytaniu, więc zbyt wiele kłębiących się we mnie emocji, nie pozwala mi na składne wyrażenie opinii. Kocham, kocham, kocham. Trylogię docenią czytelnicy, którzy są fanami całej sagi o Nocnych Łowcach, Dark Elements, Szeptem i serii Lux.

Danielle L. Jensen ma taki styl pisania, że nie każdemu on przypadnie do gustu. Nie ma tutaj fajerwerków, poetyckich opisów czy wybitnych treści. Styl jest prosty - cały czas do przodu. Jest to styl, który każe nam się skupić tylko i wyłącznie na opowiadanej historii, a nie na sposobie w jaki jest opowiadana. A historia jest przecudowna! Przewspaniała! Chwytająca za serce, wręcz ściskająca! Nie mogłam się oderwać, a im bliżej było końca, tym potrzebowałam więcej chusteczek. Uwielbiam tego typu książki, gdy muszę przerywać by wytrzeć oczy, bo obraz mi się rozmasuje od łez. Danielle potrafi doprowadzić mnie do histerycznego płaczu i za to ją uwielbiam!

Przeczytałam, poprawka wciągnęłam tę książkę, wzbudziala w mnie tyle uczuć, że aż sama nie umiem w to uwierzyć. Cała historia zakończyła się dość nie oczekiwanie dla mnie, ale jakże szczęśliwie, nie żałuję, że nie zniechęciłam się do niej, po tym jak z trudem skończyłam Ukrytą Łowczynię.
Przyznaję się,że ostatnie 10 stron było dla mnie tak ciężkie,przez łzy napływające mi do oczu, że szok. :D