Waleczna Czarownica recenzja

Kiedy w końcu przebrnęłam przez drugi tom -Ukrytą Łowczynięmiałam chwilę zawahania, czy warto kontynuować tę przygodę z mieszkańcami Triaton i Trollus. To było zła myśl, po przeczytaniu kolejnych stron byłam coraz bardziej zaciekawiona, wręcz wciągnięta w dalsze losy. Myślałam, że nie może być gorzej, ale to co działo się poprzednio było zaledwie namiastką tego, z czym przyszło się zmierzyć bohaterom - Celice, Tristanowi, ich przyjaciołom oraz sprzymierzeńcom. Oczywiście nie mogło obyć się bez ofiar, bitwa jaka toczyła się na Wyspie była nie do pomyślenia. Ta część nakłaniała postaci do trudnych i jakże bolesnych wyborów i pokazała jak wielką siłę ma miłość i przyjaźń.
Tristan musi się zmierzyć ze swoim bratem, który pomimo młodego wieku jest równie silny jak on,ale jest jedynie marianetką, za której nici ciągnie inny skrupulatny i przebiegły troll. Liczba wrogów wzrosła niemalże stukrotnie, niszcząc wszystko co stanie na drodze a wszystko to przez "danie słowa ", które w tym świcie ma wielką moc. Oprócz problemu z szalonym bratem Tristan będzie miał za zadanie spłacić pewnien dług, natomiast Celcie odkryje jak pomóc trollom i zawrze umowę z innym władcą, który będzie od niej wiele wymagał, choć przez determinację jaką kierowała dziewczyną nie do końca była świadoma co właśnie zrobiła i jaki to będzie miało związek z jej mężem Tristanem.
Na końcu można znaleźć podziękowania że strony autorki i okoliczności w jakich powstawała książka, jestem zdumiona, że będąc w takiej sytuacji - młodej mamy, Pani Jensen zdecyduje się na dokończenie tej części, musiała wyrzec się wielu rzeczy by powstało to, według mnie dość niedocenione dzieło.
Ta część wywarła na mnie chyba największą plątanine emocji, w jednej chwili kogoś nienawidziałam za jego wybory a potem nie mogłam sobie wyobrazić co by się stało gdyby ta postać nieoczekiwanie wyzionęła ducha. Dawno tak nie miałam. Byłam z główną bohaterką od początku, mogę nawet stwierdzić, że zżyłam się z nią, dlatego też ostatnie rozdziały tak mnie rozbiły, że nie potrafiłam czytać bo płakałam jak bóbr, dalej nie umiem jednak pogodzić się z tym zakończeniem, jestem zła, że tak to się potoczyło.