Opis

Grupa strażników alpejskiego parku przyrodniczego z zapałem obserwuje watahę wilków, które powróciły po latach nieobecności. Sielankę zakłóca seria napaści na stada owiec, bestialsko zagryzanych i porzucanych przez jakieś oszalałe, ogromne zwierzę. Wszystko wskazuje na wilki z Mercantour, trudno tylko pojąć okrucieństwo i bezsens tych rzezi. Rośnie wrogość wobec watahy, ludzie obawiają się o siebie i swój dobytek.Echa sprawy docierają do komisarza Adamsberga. I on, wychowany w Pirenejach, gdzie żyły wilki, nie może pojąć tak nietypowych napaści. Zaczyna śledzić sprawę, ogarnięty dziwnym przeczuciem.Tymczasem w alpejskiej wiosce dawna dziewczyna Adamsberga, Kamila, związana z kanadyjskim badaczem przyrody, także wciąga się w „prywatne” śledztwo.Ścieżki Kamili i Adamsberga znowu się skrzyżują. Razem ruszą tropem zabójcy, podejmując walkę wbrew nakazom zdrowego rozsądku. Historia nieco przewrotna, balansująca na granicy zabobonnej opowieści i twardej analizy psychiki ludzkiej.

Data wydania: 2006-06-13

ISBN: 978-83-7469-342-4, 9788374693424

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Cykl: Komisarz Adamsberg, tom 2

Stron: 304

Autor

Fred Vargas

Urodzona 7 czerwca 1957 roku we Francji (Paryż)

Fred to zdrobnienie imienia Frederique. Vargas to literacki pseudonim, którym sygnuje kryminały. Z wykształcenia jest historykiem, ale zajmuje się także badaniami archeologicznymi. Specjalizuje się w okresie średniowiecza. Mieszka w Paryżu. Jako aut...

Pozostałe książki:

Wszystkie książki Fred Vargas

Recenzje

Książka W wilczej skórze nie ma jeszcze recenzji. Znasz ją? Może napiszesz kilka słów dla innych Kanapowiczów?

️ Napisz pierwszą recenzje

Moja opinia o książce

Opinie i dyskusje

@denudatio_pulpae

2019-11-22

6 /10

Przeczytane Thriller/kryminał/sensacja Wilkołaki, moje ulubione straszne futrzaki Mam w domu 📚

Wilki i wilkołaki to moi ulubieńcy jeżeli chodzi o horrorowe maszkary. Dlatego też rzadko czepiam się książek, których głównymi bohaterami są te właśnie futrzaczki.

Tym razem autorka popełniła raczej coś na kształt thrillera, ale efekt końcowy jest całkiem znośny. Nie jest to może cud literatury, ale po opisie na okładce spodziewałam się czegoś gorszego, znacznie gorszego.

Podobało mi się rozwiązanie kwestii wilczej, wcześniej nie spotkałam się z takim pomysłem.
Książek o wilkołakach (takich prawdziwych, krwiożerczych, nie o tych zakochanych psiaczkach-misiaczkach do poprzytulania) nie ma jakoś szczególnie dużo, więc cieszę się tym co mam. Lepszy taki wilkołak niż świecący w słońcu wampir :)

× 4 | link |