Vivo

Rok 2061. Ludzie żyją po 150 lat a ich główną rozrywką stało się vivo. W pierwszej chwili uznałem, że to odpowiednik rzeczywistości wirtualnej, ale koncepcja autora jest znacznie bardziej skomplikowana. Vivo to alternatywne i modyfikowalne rzeczywistości. Wystarczy się wpiąć by znaleźć się w ciele mieszkańca innego świata. Nie są oni marionetkami, mają własną wolę i własne życie, które biegnie dalej, nawet gdy nikt ich akurat nie podgląda z wyższego poziomu rzeczywistości. Mieszkańcy vivo sami też mogą podłączać się w nich do vivo tworząc kolejne, piętrowe warstwy rzeczywistości. Istnieją vivo, w których alternatywne wersje fanów a nawet psychofanów żyją ze swoimi wymarzonymi partnerami lub idolami (tu akurat w roli głównej John Lennon), vivo domy wirtualnych starców, w których można sobie wskrzesić zmarłych rodziców (nie jako programy komputerowe ale jako realne osoby odtworzoną pamięcią i osobowością, no może nieco tylko odmienną od oryginału), vivo-krainy fantasy ze smokami, vivo-burdele dla klientów o dowolnych wymaganiach. Do vivo można się też przenieść, dokonując mocno, chociaż nie całkowicie, destrukcyjnego skanu mózgu, po którym zamieszkuje się mniej lub bardziej szczęśliwie swój wymarzony świat (w vivo można umrzeć). Taka wirtualna emerytura, dostępna oczywiście tylko dla bogatych. Równocześnie światy vivo są jednak realne, a przynajmniej możliwy jest transfer materii pomiędzy nimi i naszą rzeczywistością. Taki, nie całkiem przypadkowy, transfer materii (akurat w po...