Utracona

Jak czuje się matka, gdy po 15 latach niespodziewanie odnajduje ją córka, którą oddała do adopcji? Czy obie są gotowe na tę znajomość? Dlaczego Susie oddała swoje dziecko?

Kolejny dobry thriller autora. Byłam pozytywnie zaskoczona, tym jak rozwinęła się znajomość matki i jej porzuconej córki. Anna, jak się okaże, to dziewczyna z ogromnymi problemami. Stopniowo poznajemy sekrety Susie i jej męża, okazuje się, że oboje skrywali sekrety z przeszłości. Czytając kolejne rozdziały jesteśmy zaskakiwani rozwojem sytuacji.

Historia jest przedstawiona z perspektywy Susie, jej męża Gabe oraz córki Anny. Bardzo krótkie rozdziały, ciekawa charakterystyka bohaterów, tajemnice, sekrety, złożone rodzinne relacje - to wszystko znajdziemy w "Utraconej".

Gorąco zachęcam do lektury! Myślę, że będziecie zadowoleni, to książka, którą nie sposób odłożyć.

Uzależnienie. Ciąża. Sława. Sekrety. Molestowanie seksualne. Adopcja. Strata. Drugie szanse. Wszystko to znajdziecie w "Utraconej" JP Delaney, ale mam wrażenie, że poruszonych tam jest jeszcze więcej tematów. Ilość problemów mnie przytłoczyła, przez co odebrałam książkę mniej entuzjastycznie, ale i tak uważam ją za dobrą.

Oczywiście tematy są jak najbardziej słusznie poruszone, ponieważ codziennie ktoś z nas ma z nimi styczność. Wszystkie naraz to istne apogeum skrajnych emocji, które wdarły się do życia bohaterów "Utraconej". W tej historii niczego nie można być pewnym i jest to duży atut.

JP Delaney przybliżył etapy procesu adopcyjnego i pozbawienia praw rodzicielskich. Na początku w moim odczuciu były to ciekawe wątki, jednak im dłużej to trwało tym akcja spowalniała i zaczęła w pewnym stopniu nużyć. Rozdziały są krótkie, a historię poznaje się z trzech perspektyw: Susie, Gabe'a i Anny. Temat sławy, jej korzyści, ale i konsekwencji z nadużywania swojej pozycji był ciekawy i przypisany do akcji MeToo.

Bohaterowie i ich postępowanie wywołują różne emocje. Można im współczuć, jednak im bliżej poznaje się ich historię, tym więcej skrajnych emocji dostarcza. Może nie polubiłam bohaterów, ale rozumiem też, że każdy człowiek potrzebuje pomocy i drugiej szansy.

"Utracona" przede wszystkim mówi o utracie dziecka przez błędy młodości. Jak owa strata i kłamstwa w stosunku do partnera pełzną po kruchym lodzie. Lód ten w końcu pęk...

Po przeczytaniu czterech thrillerów psychologicznych J.P. Delaney byłam pewna, że i „Utracona” okaże się powieścią niedokładalną. Wiedziałam, że autor potrafi tak budować napięcie i oddziaływać na emocje czytelnika, że czytana historia wciąga bez reszty, a chęć poznania zakończenia nie pozwala przerwać lektury w trakcie.

W najnowszej powieści na emocjonalny odbiór bez wątpienia miała też wpływ poruszana tematyka skupiona na relacjach rodzinnych, macierzyństwie, adopcji, konsekwencjach dokonywanych wyborów, ale też molestowaniu seksualnym, uzależnieniu i cieniach sławy.

Gdy Susie przed piętnastu laty oddawała córeczkę do adopcji uważała, że jest to najlepsza decyzja dla nich obu, ale narastająca tęsknota i rozpacz spowodowana kolejnymi poronieniami sprawiają, że coraz częściej myśli o swojej stracie. Pociesza się myślą, że dziewczyna prowadzi szczęśliwe życie. A jeśli tak nie jest? Jeśli swą decyzją wyrządziła jej krzywdę?

Gdy pewnego dnia kontaktuje się z nią nastoletnia Anna, twierdząc, że jest jej córką, a list kończy słowami „jestem koszmarnie nieszczęśliwa” w Susie emocje wybuchają z ogromną siłą. Wraz ze swoim mężem Gabe’em witają Annę z otwartymi ramionami i co ważniejsze otwartym sercem chcąc nadrobić stracony czas i wynagrodzić jej wszelkie zło, jakiego mogła doświadczyć. Wiemy, że Susie kieruje się miłością i wyrzutami sumienia, a jakie pobudki przywiodły do ich domu Annę?

Nawet się nie spostrzegłam, kiedy wpadłam w wir zdarze...

"Utracona" to thriller psychologiczny, chociaż bardziej bym go zakwalifikowała pod dramat psychologiczny. Dramat, z którym boryka się małżeństwo Susie i Gabe'a. Po latach powracają do nich popełnione w młodości błędy życiowe, na które decyzję miały używki, alkohol, rozrywkowy tryb życia. W konsekwencji doprowadza to do nieplanowanej ciąży i oddania dziecko do adopcji. Po 15 latach Suzie jest spełniona zawodowo i prywatnie, ma piękny dom i kochającego męża, do szczęścia brakuje im tylko upragnionego dziecka. Niespodziewanie kontaktuje się z nią jej 15-letnia córka...
.
Historia o dawaniu drugiej szansy i wybaczaniu, o życiowych rozterkach i podejmowaniu trudnych decyzji, mających swoje konsekwencje nawet po kilkunastu latach. Autor zaserwował nam książkę poruszającą wiele trudnych tematów, która wręcz zmusza nas do zatrzymania się i zastanowienia nad własnym życiem i wyborami, jakimi się kierujemy. Jakiekolwiek kłamstwa i mroczne tajemnice zawsze wyjdą na światło dzienne. Nie sposób je zachować w sekrecie, tym bardziej, jeśli dotyczą one przeszłości, którą za wszelką cenę chcemy pozostawić w ukryciu.
.
Ciekawie wykreowane postacie, należą one do tej grupy bohaterów, których w jednej chwili darzysz sympatią i współczuciem, aby po chwili poczuć do nich irytację i złość, poprzez swoje zachowanie, które momentami potrafi podnieść ciśnienie do maksimum. Ta książka to totalna karuzela uczuć i emocji. Historia wciągnęła mnie do tego stopnia, że nie odczuwałam upł...

„(…) ból po stracie zazwyczaj nie maleje, ale czasem udaje nam się doprowadzić do tego, że życie rozrasta się wokół niego, jak kora drzewa, w które wbito gwóźdź”.

Susie. 21-letnia dziewczyna u progu muzycznej kariery. Kobieta wyzwolona i zniewolona jednocześnie..

Imprezy i używki. Próbowanie życia na wszystkie możliwe sposoby.. To jej codzienność.

I nagle buu.. nieplanowana ciąża.
Owoc przelotnej znajomości.

Decyzja: oddanie dziecka do adopcji.

Życiowy błąd lub szansa na lepsze życie dla niego i.. dla siebie.
Konsekwencje: „pustka w kształcie dziecka” i dożywotnie karmienie się nadzieją wymieszaną z rozpaczą..

15 lat później, ta rana na nowo zostaje rozdrapana..

Dziś Susie jest spełnioną artystką, ma kochającego męża i piękny dom. Para planuje powiększenie rodziny.. choć los już wiele razy kładł im kłady pod nogi.. Pewnego dnia z kobietą kontaktuje się jej 15-letnia córka oddana przed laty do adopcji.

Strach, szok, euforia.

A potem.. jeszcze większy strach, silniejszy szok i euforia zmieniająca się w rodzinny dramat..

„Utracona” to znakomity thriller psychologiczny. Historia o drugich szansach, mrocznych tajemnicach, małych i dużych kłamstwach i przemilczeniach, życiowych wyborach i paleniu mostów, a także o ogromnej sile i determinacji, o akceptacji i wybaczeniu.. także sobie.

Autor po raz kolejny serwuje nam nieszablonową historię, nowoczesną, realistyczną i prowo...

Po książki autora sięgam w ciemno. Jeszcze nigdy się na nich nie zawiodłam i tym razem również się to nie stało.

Od samego początku bardzo mocno wciągnęłam się w historię bohaterów. Współczułam im przez to co przechodzą i mocno kibicowałam ku zmianą w ich życiu.

Jednak gdy pojawia się Anna, moje ciśnienie wzrastało za każdym razem. Żaden bohater dawno nie wywołał u mnie aż tylu negatywnych emocji. Bardzo się z tego powodu cieszę, bo to znaczy, że była naprawdę dobrze wykreowaną postacią.

Pozostali bohaterowie bardzo dobrze zarysowani pod kątem psychologicznym. Najbardziej wyróżniająca się jej Susie, która chce uszczęśliwić wszystkich dookoła oraz odpokutować swoje winy.

Autor jak zawsze zgrabnie przemyca emocje w różnych bohaterach czy sytuacjach. Mocny początek tej historii sprawi, że nie będziecie w stanie odłożyć książki. Wydarzenia zmieniają się jak w kalejdoskopie i chociaż gdzieś po 2/3 akcja trochę zwalnia, to nie jest nudno. Zakończenie, które nie da się przewidzieć, chociaż dla mnie czegoś tu zabrakło.

Podsumowując: jest to naprawdę dobry thriller, jeden z tych nieodkładalnych. Sięgnijcie i sami się przekonajcie!

Gdy wyhaczyłam, że premierę będzie miała nowa książka JP Delaney od razu wiedziałam, że muszę ją zamówić. Na swoim koncie nie mam jeszcze tylko jego pozycji pod tytułem „W żywe oczy”, wszystkie pozostałe bardzo mi się podobały. Wiedziałam więc , że gdy sięgnę po najnowszą to się nie zawiodę. Ostatnio czytałam głównie romanse, więc „Utracona” była idealną pozycją by przełamać tą romantyczną fazę. Bałam się trochę, że nie pochłonę książki tak szybko jak te ostatnie, ale nie mogłam się bardziej mylić. Historia mnie tak wciągnęła, że wyrywałam każdą wolną chwilę by czytać dalej. Genialny thriller psychologiczny, który pochłania czytelnika bez reszty, trzymając wciąż w napięciu. Nic dodać, nic ująć. JP Delaney póki co pozostaje jednym z moich top 5 autorów tego właśnie gatunku. Czekam na kolejne książki pióra tego genialnego autora.

„Utracona” porusza temat adopcji, który sam w sobie jest dość ciężki. Autor skupia się nie tylko na tym przez co przechodzą adoptowane dzieci, ale także z jakimi problemami mogą borykać się rodzice adopcyjni czy biologiczni. Nie zawsze wszystko układa się kolorowo.

Anna postanawia skontaktować się ze swoją biologiczną matką - Susie. Chociaż wydawało by się, że dziewczyna trafiła do porządnej rodziny, okazuję się, że nie do końca wszystko wygląda tak idealnie. Susie wraz z swoim mężem Gabe’em mieszka w wspaniałym wielkim domu. On jest byłym członkiem popularnego boysbandu i teraz pisze piosenki dl...

"Utracona" to niby thriller, ale ja bym określiła tę książkę jako obyczajówkę - powiedzmy, że z elementami thrillera, ale delikatnymi. Nie zmienia to faktu, że jest to powieść domestic noir - mocna i wzbudzająca wiele emocji.

Fabuła kręci się wokół zagadnień związanych z adopcją - jej wpływem na rodziców (biologicznych oraz adopcyjnych) oraz - przede wszystkim - na dziecko. Z reaktywnymi zaburzeniami przywiązania spotkałam się po raz pierwszy, ale muszę przyznać, że jest to naprawdę trudny temat. Podobnie zresztą jak inne, o których mowa w tej historii. Wykorzystywanie nieletnich, kontrowersyjne metody terapii, narkotyki, liczne poronienia, napady agresji - to tylko skrót tego, co znajdziecie w "Utraconej".

Historia Suzie, Gabe'a oraz Anny nie jest łatwa. To chwytająca za serce opowieść o rodzicielskiej miłości, dawaniu drugiej szansy i niszczycielskiej sile tajemnic. Poza wszystkim, co wypisałam wyżej, pokazuje też blaski i cienie kariery muzycznej.

Doceniam fakt, jak dokładny research zrobił autor. W książce wiele jest zagadnień prawniczych, psychologicznych, czy związanych z działaniem opieki społecznej. Wszystkie tematy, które mogłyby być dla czytelnika niejasne, zostały wyjaśnione poprzez zgrabne wplecenie ich w fabułę.

Niestety nie jest to książka pełna akcji. Co prawda gdy już się wkręciłam, to przeczytałam ją praktycznie na raz, jednak była to raczej kwestia krótkich rozdziałów (jest ich ponad 100, a książka ma niecałe 400 stro...

Niespodziewanie z Susie kontaktuje się jej piętnastoletnia córka Anna, którą kobieta oddała w młodości do adopcji. Dziewczyna daje jej do zrozumienia, że nie jest szczęśliwa. Adopcyjni rodzice są nieprzychylni kontaktom córki z matką biologiczną i twierdzą, że dziewczyna ma tendencję do zmyślania. Jak wygląda prawda?

"Utracona" to już piąty thriller psychologiczny JP Delaneya. Czytałam je wszystkie. To szalenie intrygująca powieść, która wciąga już od pierwszych stron i porusza trudności związane z wychowaniem dziecka adopcyjnego m.in. zaburzenia przywiązania. Leczenie terapią przytrzymywania, której poddana została dziewczynka, zrobiła na mnie szokujące wrażenie.

Historia napisana z perspektywy trójki głównych bohaterów: Anny, Susie i jej męża Gabe'a, pozwala nam na wnikliwą i wszechstronną obserwację rozgrywających się wydarzeń. O ile para małżonków od razu zyskała moją sympatię, o tyle postać Anny potraktowałam z dużą dozą nieufności. Czy miałam rację? Nie do końca, okazało się bowiem, że wszyscy mają sekrety, których pilnie strzegą. Lekki i przyjemny styl oraz krótkie rozdziały, sprawiły, że lektura upłynęła mi niepostrzeżenie. Polecam.