Opinia na temat książki Urwisko

To jest moje drugie spotkanie z duetem komisarzy Marią Herman i Olgierdem Borewiczem. Pracują nadal w archiwum X i szukają rozwiązań starych spraw. Tym razem o zajęcie się śmiercią małej dziewczynki i zaginięciem jej matki przed pięciu laty prosi ich prokurator Artur Legner. Mała Zuzia zmarła wskutek hipotermii. Zostawiona została w samochodzie przy bardzo dużym upale. Jej mama nie umiała się z tym uporać, popadła w depresję. A potem zaginęła. Maria i Olgierd od nowa starają się odtworzyć ówczesne zdarzenia. Miałam wrażenie, że tylko ojcu zależało na dotarciu do prawdy. Olgierd wpadł w dodatkowe kłopoty. Ciągle zatem jest w pracy. Ma do rozwiązania nie tylko rozwiązanie zagadki zaginięcia Moniki Chudzińskiej ale i własne problemy. Czy te pozornie niezależne sprawy jakoś się łączą? Na jaw wychodzą nowe poszlaki. Komisarze docierają do nowych informacji. Czy uda im się odnaleźć Monikę? Czy Zuzia aby na pewno zmarła przez przypadek? Komu mogło zależeć na jej śmierci? Czy nowi świadkowie mówią prawdę? A prywatnie, czy Olgierd zrezygnuje pracy w policji? Czy Maria znajdzie swoje szczęście? W tym tomie autor odsłonił także trochę informacji o dzieciństwie Marii i Olgierda? Czy było sielankowe? Czy wpłynęło na ich decyzje życiowe? Czy potrafią wybaczyć? Książka mnie uwiodła. Nie dawała się odłożyć. Wzburzyła mnie, byłam zła, zagniewana i zbulwersowana ale także smutna. Akcja jest prężna, dużo się dzieje a atmosfera gęstnieje z każdą przeczytaną stroną. Niebawem sięgnę po kolejny tom z cyklu.