Cytaty z książki "Upadek Pandory"

“Będę czekał, nawet kiedy zgasną już wszystkie gwiazdy, a księżyc straci swój blask. Nie spocznę, aż nie znajdę sposobu, by cię wyrwać ze szponów Podziemia.”

“MOja zwiastunko, noś mój dar z dumą, zetrzyj wrogów, jeżeli będzie trzeba. Twoim przeznaczeniem jest śmierć, ale to ty nią władasz.”

“Czas jest okrutnym łowcą. tropi nas jak zwierzynę, poluje, skrada się i depcze po piętach. Gdy dopadnie swojej ofiary, nie można cofnąć zniszczeń, które poczynił.”

“Zrobiłeś dla mnie wszystko, nie straciłeś nadziei, walczyłeś o mnie. Byłeś przy mnie, gdy błądziłam w cieniu.”

“Mrowienie pod skórą, które wywoływały żywioły, było dużo przyjemniejsze od dreszczy towarzyszących duszom. Ciepło rozeszło się w moim ciele, a później umyśle, materializując się przede mną kulą ognia lewitującą tuż nad posadzką. ”

“Nie obchodzi mnie ani twój afryt, ani jego historia, więc nie obrażaj mnie, nie podnoś głosu i weź się w garść, bo marnie wygląda nasza przyszłość. Chyba wolałem cię bez emocji.”

“Była delikatna, w ciele i na zewnątrz, stanowiła moje przeciwieństwo. Za mną ciągnęła się brzydota i śmierć, blizny i krew.”

“To uświadomiło mnie w tym, że zbyt długo zwlekałam, zbyt długo pozwalałam, by los miotał mną na prawo i lewo.”