Przedstawia on ogólny zarys obozu Auschwitz-Birkenau. Autor opisuje życie codzienne, tęsknotę za narzeczoną Tusią oraz cierpienie, jakie spotyka więźniów. Mówi o warunkach panujących w obozie, o znieczuleniu na cierpienie ludzkie. Jest to utwór, który podkreśla despotyzm i tyranię hitlerowskich Niemiec. Śmierć ukazana jest jako codzienna i masowa. Z drugiej strony, więźniowie są dumni z miejsca, gdzie przebywają. Tytuł to wypowiedź jednego z więźniów, pogardzającego innymi obozami zagłady. Opowiadanie składa się z kilku części, które są listami pisanymi do jego ukochanej przebywającej w FKL-u.