Trudna miłość. Mama i ja

Książkę czytała mama i jej oczami będzie recenzja.

Dzieciństwo Reginy Brett nie należało do łatwych, a wręcz przeciwne, było dość ciężkie. Niekochana przez matkę, krzywdzona przez ojca, była bardzo samotna, a jej jedynym przyjacielem był pies. Po wielu latach, kiedy kobieta poradziła sobie z traumami przeszłości, ona do niej wróciła. Jej matka zachorowała na alzheimera, a ona ma się nią zająć. Regina próbuje zapomnieć o przeszłości, przebaczyć i zająć się matką najlepiej jak potrafi.

Książka to autobiografia Reginy Brett, pełna bolesnych wspomnień. Praktycznie od pierwszej strony czytelnikowi towarzyszy wiele emocji, które pozostają nawet po zamknięciu książki. Pełna bólu, niezrozumienia, braku miłości i akceptacji od osoby, która powinna kochać nas bezwarunkowo, bronić przed innymi, prowadzić za rękę przez życie.

To nie jest lekka pozycja na leniwe popołudnie. To książka, o której będzie się pamiętać na długi czas, podczas której czytania będzie się „czuć” ból bohaterki, a momentami będzie się niedowierzań, że można taką krzywdę wyrządzać własnemu dziecku.

Mama książki autorstwa Reginy Brett zna od dawna, dlatego z wielkim zaciekawieniem sięgnęła po ten tytuł. Była bardzo zaskoczona, wiedziała, że życie kobiety nie było lekkie, ale nie wiedziała, że aż tak traumatyczne. Wielokrotnie podczas czytania podziwiała ją, że pomimo traumatycznego dzieciństwa stała się tak pozytywną osobą. Według mamy książkę powinien przeczytać, każdy, kto lu...

Nie spodziewałam się takich emocji podczas czytania tej książki. Uwielbiam @reginabrett 👌, jednak nigdy nie podejrzewałam, że tak trudne było jej prywatne życie.

Relacja z mamą, która nie kocha swoich dzieci jest bardzo trudna w odbiorze. Aż nie chce sie wierzyć, że tak pozytywna osoba ma za sobą takie trudności. Czy rodzic może być obojętny na los swoich dzieci? Dlaczego nie staje w ich obronie, gdy tego wymaga sytuacja?

Co dzieje się z taką relacją po latach? Czy Regina nigdy nie czując się córką ma obowiązek opiekować się swoją mamą na starość? Czy warto po tylu latach wyjawić swój żal?

Bardzo odważna i osobista książka. Podziwiam autorkę za taką otwartość i dzielenie się najtrudniejszymi wspomnieniami na kartach książki. Niesamowita odporność psychiczna na to: "Co pomyślą inni?". Nie zrażanie się krytyką rodzeństwa i walka o samą siebie pozwoliła mi bardzo dobrze poznać autorkę książek, które uwielbiam...

Bardzo polecam. Bez dwóch zdań.